Kamera; Güven Kozyatağı Kültür Merkezi
15. Yıl dönümü anma etkinliği
Barış'ın yeni yapılmış heykeli;usta işi,sanki silikona can ve ruh
vermiş.
Kozyatağı Kültür Merkezi
Kadıköy Belediyesi bir sanatçıya yakışır kokteyl
düzenlemişti; her yaşta sevenleri oradaydı;
Erdoğan Bey, eski bir İstanbullu. Şimdi İzmir de
yaşıyor.
Kamera; Güven Kozyatağı Kültür Merkezi
Doğukan Manço, Lale Manço, İnci Hanım ve Batıkan Manço
Kamera; Güven Kozyatağı Kültür Merkezi
Kamera; Güven Kozyatağı Kültür Merkezi
Barış Manço Anma Gecesi-24 Ayar Müzik Grubu
Fotoğrafa,şarkılara kalıcı bir ruh üflenmiş;
Barışın ruhu...
Kamera; Güven Kanlıca yolu ve martılar günlük
nafaka peşinde; belki de büyük bir eğlencedir onlar için
insanları eğlendirmek;kim bilir...
Kamera; Güven
Işık,bir kez daha yapıyor milyarlık gösterisini.
Kamera; Güven
Deniz ve Martı, sordular seni;
Neredesin, diye...
Kamera; Güven 15.yıl...
Zaman,belki de zamansızlığı anlatıyordur bize;sonsuz
içindeki o büyük yaşam döngüsünü; evrenin uçsuz
bucaksız genişlemesi, sıfır hacimden sonsuzu
yaratması gibi...
BARIŞ MANÇO-BEN BİLİRİM
Barış Manço deyince
akla neler gelir? Bir ses… Bir nefes… Sevgi… Çalışkanlık… Saygı… Barış… Çocuk…
Yaşlı… Felsefe… Evrene yayılan müziğin notaları-tınıları…
Elbette Barış deyince
81300 Moda İstanbul adresi de gelir. Çünkü yıllarca böyle seslendi;
81300 Moda İstanbul;
bana yazın; lütfen ama lütfen yazın!
Barış Manço’nun 15.
Ölüm yıl dönümü inanılmaz bir insan çeşitliliği ile Türkiye'nin birçok
şehrinden, kasabasından, köyünden gelmiş insanlarla birlikte birçok etkinlikte
kutlandı. 15 yıldan bu yana; tekrar tekrar keşfediliyor; şarkılarının
sözleriyle, sözlere sinen “barış” kokusu ile…
Barış Manço, dedim
Kozyatağı Kültür Merkezine gitmek için bindiğim taksi şoförüne. Şoför Giresun
doğumlu imiş; Barış Manço der demez; Arkadaşım Eşek, Ben Bilirim, Sarı Çizmeli
Mehmet Ağa dedi. Kozyatağı Kültür Merkezine bir bir geliyordu insanlar; renk
renk, ses ses, sevgi sevgi, barış barış…
Kadıköy Belediyesi
sanata ve sanatçıya verdiği desteği aralıksız devam ettiriyor. Şüphesiz ki,
insanın, sevginin, birliğin olduğu yerde, siyasetçiler de olmak zorunda kalır;
ben bu müzik yolculuğuna, bu Barış Manço sevgisi evrenselliğine gıpta ile
bakıyorum.
Bu yılkı anma
programı Kozyatağı Kültür Merkezinde yapıldı. Anma konseri başlamadan birkaç
saat önce yine Kadıköy Belediyesinin düzenlediği Kokteyl harika tatları,
seçenekler ve şahane hizmet ile samimiyetin en nazik elleriyle sunuldu.
Etrafımda bulunan insanlara baktığımda, her yaştan insan çeşitlemesi karşısında
hayran kaldım; üç-dört yaştan seksen yaşa kadar…
76 yaşındaki Erdoğan Bey İzmir’den gelmişti. O rakısını
yudumluyorken, ben de votkamı yudumladım. Bir ara Barış Manço’nun insandan içe,
dünyadan öte felsefesine inanmış hislerle Erdoğan Beye de sordum; Size Barış
Manço neler hatırlatıyor?
Kol Düğmeleri,
Dönence, Dağlar Dağlar, Ben Bilirim dedi… Daha başka neler denmez ki;
İşte Hendek İşte
Deve, Bir Selam Sana, Hemşerim Memleket Nire,
Barış Manço birçok
etkinlikle anıldı. Bunlardan Kozyatağı Kültür Merkezi’nde anma konseri ile
Pazar günkü Vapur yolculuğu ile Kanlıca Mezarlığı ziyaret programlarına
katıldım. Konser, gecenin ilerleyen saatlerinde; Barış için verilen kokteylden
hemen sonra; ailesinin kısa sohbeti, Barışseverlerin ailesine sorduğu sorularla
ve ondan sonra müzik grubu 24 ayarın coşku dolu konseri; Barış Manço’nun
sevilen şarkılarıyla devam etti. Salonda bulunan heykel, müze için yapılmıştı;
Barış Manço’nun son zamanlarını; tam manasıyla, canlı imiş gibi anlatıyordu;
sanat, zanaat ve bir sevgiye adanmış insanın sanata yansıyan görüntüsü bütün
sevdalıları selamlıyordu.
Barış Manço’ya ilk
önce, Ses Sanatçısı diye bilirsiniz. Ya sonra; muhteşem bir gezgin, harika bir
kültür elçisi, filozof da diyebilirsiniz. Çocuklara inanmış, yaşlılara kusursuz
bir saygı anlayışı içinde nezaketin efendisi, kulu-kölesi de diye bilirsiniz.
Barış Manço’ya
filozof da diyebilirsiniz dedim. Neden? Aklımıza gelen ilk şarkılarından
birisini çok az irdeleyelim;
Deli gönül sevdasını ben bilirim, ben bilirim
Yardan ayrı kalmasını ben bilirim, ben bilirim
Yumuk yumuk elleri var, kömür kömür gözleri var
Daha daha neleri var, ben bilirim, ben bilirim
Kışlalara erdi bahar, teskereye birkaç gün var
Barışa da bir sorsalar; ben bilirim, ben bilirim
Sadece bu şarkıyı
bile irdelediğimizde, yaşamın içindeki insanı görebilirsiniz; sevdaya, sevgiye,
saygıya, yaşamın her türlü oluşumlarına, şekillerine inanmış ve onları anlamaya
çalışan birisi…
Bir kış günü geldi
dünyaya, yine bir kış günü, olgunluğunun en güzel zamanında ayrıldı. 200
şarkıyı geçen besteleri, çocuk programları, belgeselleriyle; insan bedenini,
bir sanat zarafetiyle sunumu, kendine has giyinişi, saçı, bıyığı, yüzüğü ve o
insan ötesi gülüşüyle; Barış Manço; bizden içe, dünyadan öte; şimdi Kanlıca
Mezarlığı menekşeler, çamlar ve o küçük meşe ağacının yakın dostluğu ile manevi
gösterisine, evrensel uçuşuna devam ediyor…
Şarkıları en garip,
en sıkışım zamanımızda bile gerçeğin yaşam tınıları, düşüncenin sonsuza adanmış
dostluğu ile bizi yaşatmaya, yaşamdan keyif alıp, diğer canlılara da sevgi
tohumu dağıtmaya zorluyor; işte o şarkılardan birisi ile son veriyorum
çalışmama;
Ben bir haber
göndermişsin
Gelsin yüzleşsin
demişsin
Geldim işte tek
başıma delikanlı gibi
İyi bilirim ben bu
oyunu;
Hem başı belli, hem
sonu;
Konuşalım açıkça şimdi,
delikanlı gibi…
4 yorum:
Hic unutulmayacak bir sanatci.
Kesinlikle öyle...Unutulmadığına an an şahit oluyorum..
"Adam olacak çocuk" dedi adam olmak için çaba harcadık. "Yediden yetmişe" dedi gittiği gördüğü her yere bizi de sürükledi. Şarkılarıyla yüreklerimize yerleşti. Onun için ne desek az. Bir Barış daha şu dünyaya gelmez.
Merhaba Hamiyet. Barış da şarkısında öyle sesleniyor zaten; " kırk yılda bir gelir Barış gibisi" diyor...
İnsan ne kadar çok görünüyor oysa; ama ne kadar az olduğu da ortada işte...
Yorum Gönder