YALAN DOLAN KÜLTÜRÜ

Saygıyla...

                                           YALAN DOLAN KÜLTÜRÜ

  İnsanın insanlık önünde aldığı yolu; şehirlerinin meydanlarında, sokaklarında, caddelerinde görebileceğimiz gibi; cenaze ve düğün törenlerinde de görebilir, orada yaşayan insanların samimiyet, görgü, beceri öğretileri karşısında ki davranışlarını yorumlaya biliriz.

 Baştan söylemeliyim; ne cenaze ne de düğün törenlerimizde çok ciddi bir samimiyet görebiliyorum. Gecikmiş kucaklaşmalar, bolca sırıtmalar; insan samimiyetinin bir de sevgisinin karşılığı değil…

 Bir aldatmaca, bir örtülü gurur ve gösteri şöleni yaşanıyor; üstelik içinde bolca yalanın dolanın olduğu… Balık baştan kokar ya; işte tam da bu yüzden, okullarda ki, felsefenin, güzel sanatların, saptırılmamış tarihin anlatımlarının, uygulamalarının eksik olduğunu, yetmediğini düşünüyorum.

 Bu durumu Fransız ozanlarının en önemlisi kabul edilen ozan, eylemci Lous Aragon’un şiiriyle anlatmak istiyorum; bir ders, bir hikâye; bize bir gerçek kadar gerçek yüzleşme şakası yapacak; kabul edip etmemek, irdeleyip irdelememek yine bizim soylu pişkinliğimiz veya bilgiye aç oluşumuzla yakından ilgili;

Başladı yine yalan dolan

Çalkalanıp duruyor ortalıkta

İnanıvereceksin bağıranlara

Neyse ki uymuyor havaları

Memleketin havalarına

Koca bir saray bu dünya satılık

Hâla duman duman içerisi

Bereket mavi gök var üstünde

Farkında değil içindekiler;

Dam çöküverecek başlarına

Külden çünkü bu evin taşı toprağı

Sarayın önünde çalgı sesi var.

İnsan eti yiyenler konser veriyor

Bütün kıtalarda yalan renk renk

Çiçek açmış saksıların içinde

Zamanın rengi merdiven başında

Ölüm kıskıs gülüyor insanlara

Plak fırıl fırıl döner ortada

Kara bir güneş gibi kuyu dibinde

Çal oynasın oynayanlar bu gece

Yarın başka gelecekten kime ne

Gönüller boş gözler kaçar gözlerden

Utanıp içerisindeki boşluktan

Pencerenin önü deniz kıyısı

Çocuk ölümleri kumlar üstünde

Köyleri yakıyorlar nasıl olsa

Çakallar oturmuş bekler kenarda

Kahvedeyse dem vurulur bir yandan

Mutlak değerlerin üstünlüğünden!

 Sanatın bir gücü varsa eğer; işte bu bir güçtün; zamanlar arası, zamansızlığı; yani edebi bir yaşamı, sorgulamayı-tespiti ve insani seçenekleri anlatan; en güzel ifade, en gerçekçi haykırış; bir güçse eğer; bize kıskıs gülen bir güç veya ölüm; bizim algı, istek ve pişkinliklerimizin becerisiyle yakından ilgili bir sanatsal çağrı…

 Güven Serin