ENGELLİ OLMAK ZOR İŞ

Kamera; Güven Düden Şelalesi - Antalya

Kamera; Güven  Düden Şelalesi

Geçmişin izleri;tabiatın muhteşem çığlıkları, yaşamın

muhteşem yeşermesi;hepsi döngünün,dönüşümün 

bitmeyen hedefleri adına...

ENGELLİ OLMAK ZOR ŞEY!

 Engelli olmak zor şey; hele hele Türkiye’de yaşıyorsanız daha da zor… Bilinen rakamlara göre Türkiye nüfusunun yüzde 12,5, yani 8,5 milyon insan engelli. Bazıları doğuştan, bazıları sonradan; engelli durumuna düşüyorlar; bedenlerinden bir parça kaybediyorlar.

  Antalya Tekirova’nın çam kokulu caddelerinde gezerken üçayağı olan köpeğin verdiği mücadeleyi izledim; ön ayaklarından birisi kaza sonucu kesilmişti. Hayvan sevgisini kaybetmemiş birkaç sevgi dolu insan köpeği büyük telaşla veterinere getirip yaşama kazandırmışlar.

 Köpekler, atlar dört ayakları olunca doğanın doğallığı içinde koşarlar; alımlı, coşkulu, alabildiğince özgür… Altın sarısı tüyleri olan köpeğin bakımlı bedeni, yaşam içinde var oluşu üçayağı ile zor da olsa, etrafı dolaşmak, yine o eski günlerin hatırına yeşilliklerin, ağaçların etrafında tur atma alışkanlığı adına, üçayağı ile zorlanarak yürüyordu. Bu yürüyüş, buruktu eksikti; ama yaşamın içinde, insan olma telaşı duyduğumuz zamanlardaydı.

 Türkiye Sakatlar Birliği Başkanı ve bedeninden bir veya birkaç parçası eksik olan insanlar haykırıyor; bizde canlıyız, bizim de yaşam hakkımız var; bir uzvumuzun eksik olması, bizim yaşamdan kopuk olacağımızı göstermez; unutmayın; bir gün sizde engelli olabilirsiniz!

 2005 yılında AKP hükumeti tarafından engelliler için çıkarılan yasada; yedi yıl içinde kamusal alanların, binaların, toplu taşıma araçlarının engellilerin erişimine uygun hale getirilmesini zorunlu kıldı. Engellilere, pozitif ayrımcılık yapılacak; böyle karar alınmış, uygulanma sözü verilmişti.

 Kamusal alanları, binalar, toplu taşıma ve daha duyarlı belediye başkanlarının şehirlerinde değişmeler hızla ortaya çıkmaya başladı. Görünüşte benim şehrimde de engellilerin yürüyeceği kaldırımlar var güya! Yarısı eğri büğrü, yarısı; kırık dökük kaldırımlar… Kesintiye uğramadan geçebilecekleri bir yer yok gibi… Engelli olmak zor sanat elbet; ama engelli olmayanların bile zorlandığı bir şehirde yaşıyoruz; trafiğin canavarlaştığı, kaldırımların, parkların yetmediği bir şehir…

 Antalya şehri turizmin en fazla etkilediği illerimizden birisidir. Paha biçilemez doğası, ormanların, dağların yuttuğu sayısız antik şehri ve hızla değişen şehir yapısı; Akdeniz’in renkten renge, kokudan kokuya geçiş törenlerinin yapıldığı yerde bile engelliler zorlanıyorsa, büyük sıkıntı yaşıyorsa; varın gerisini siz düşünün!

 Likya, Termessos gezi programı içinde geçirdiğim dört günlük Antalya zamanlarında insani açıdan mutlu olduğum güzellikler fazlaydı; yeşili, tarihi, güneşi, dağı, ormanı ve Liman Aynalı Lokantasının şen garsonu Abdullah, Asya Lokantasının enerji, marifet deposu olan garson Mehmet’i, falezleri, yasemin çiçekleri, limon, portakal bahçeleri, taşa düşen insan ruhu ile bir sürü şey…

 Hava limanına beni götürecek otobüsü beklerken; Antalya şehrini sevmem için ne kadar çok şeyin olduğunu da düşündüm. Sadece bir tek şey değil; onlarca şey… Bütün bu güzel düşünceler içinde yakınıma bir engelli yaklaştı. Yürüme engelliydi. Engelli arcı içinde ve Antalya'nın geniş kaldırımlarında huzurlu bir günün içinde o da otobüs beklemeye başladı. Birkaç dakika sonra yaklaşan bir otobüs onu gördüğü halde, görmemezlikten gelerek bir sürü insanı üst üste alarak yoluna devam etti. Sonra, bir otobüs daha geldi; onun şoförü de yerim dar, yerim yok; görmüyor musun diyerek engelliye pozitif ayrımcılıktan öte negatif iticiliğin en negatif haliyle; bakmadı bile.

 Antalya'nın turizmle değişen insan yüzü; insanları da değiştirmeye başlamıştı; özellikle kadınlar; durakta bekleyen engelli adamı almayan otobüs şoförlerine ve engelliyi yok sayan bir an önce otobüse binenlere tepki göstermekte gecikmediler. Üç kadın, yürüme engelli adamı olmayan araçların plakalarını aldılar ve engelli adama teslim ettiler.

 Engellilerin günlerini kutlamak güzel bir şey; ama engellileri bu toplumda yaşayan bir canlı gibi kabul edip, onların yerine kendimizi de koymak; bunca telaşı, kargaşayı azcık kenara bırakıp; görmek, dinlemek ve anlamak,daha da güzel…

  Güven Serin