YANIYOR YUNANİSTAN

YANIYOR YUNANİSTAN; CAYIR CAYIR

---------------------------------------------------

 Nice yangın gördü bu dünya. Milyarlarca yıl sürdü, dünyanın yanması, soğuyup yaşama ulaşması daha çok yeni…

 İnsan, insanlık yolunda ilerledikçe, teknolojinin de yardımıyla daha yakından görüyor, yanan, kül olan canları, canlıları…

  Dante yüzyıllar önce, Latin ŞairVergilius ile yapmış olduğu düşsel yolculuğu; İlahi Komedyasında Cehennemi gezerken sık sık görür büyük yangınları. Dünyanın cehennemi andıran yangınları oldukça fazla…

  Bazen ormanlarla ortaya çıkartılıyor; cayırtı, duman ve ölümün kol gezdi yeşillikler; birden teslim oluyor yaşamı var eden ateşe… Kontrolden çıkan her şeyin; gücün, her canlıyı; ayırt etmez bir şekilde yok edeceğini görüp korkuyor tüm dünya…

 Bizim de, diğer insanların da canı yanıyor; kendi ormanımız, bizim dünyamızın ormanı yanıyor aslında. Bizim gibi can taşıyan, kırmızı kanı vücudunda dolaşan insanlar, hayvanlar ve böcekler; yoldan çıkmış bir ateşin, rüzgârın kurbanı oluyor; sanki hileye teslim olmuş Truva’nın yangını ve sonradan yazılan destanlar gibi, gözlerimizin önünde acının, yok oluşun destanı tekrardan yazılıyor.

  Silahlanmaya ayrılan paraların bir kısmı, ormanları korumaya ayrılmış olsa ne olurdu? Dünyanın; dünyamızın; komşu Yunanistan'ın kül olan canları; canlıları, yeniden ve yeniden yakılacak ağıtlar çok daha az olurdu…

 Yanıyor Yunanistan; cayır cayır; daha önceleri ülkemizin ormanlarının yandığı gibi; hileli ellerin rüzgâra, ateşe teslim ettikleri, Truva’yı yerle bir ettikleri gibi, on, yirmi, elli, yüz yılda yetişen, yetişmiş bütün yeşillikler, canlılar; hayvan ve insanlar; birbirine sarılarak yanıp kül oluyor; diğer insanlar yanmasın, tekrar yok olmasın diye; kurban törenlerinin adakları gibi;

  Yanıyor Yunanistan; cayır cayır…

  Dante hiç konuşmasın demesin; “ Şu var ki, erdemin açmadığı bir yolda koşulmaz;

Eğer iyi bir yıldız, daha iyi şeyler verirsen bana, O,Kerim, daha da iyiler için imrenmeliyim.”

 Yanan bu ateşin, ölen canlarını seyreden her insan; içinde bir şeylerin yandığını çok iyi biliyor. En katı, taşlaşmış, duygularını yitirmiş, tepinmekten tükenmiş olanın bile, küçücük bir hücresinde, büyük bir yangın ateşinin kıvılcımları ve zamansız ölen insanların, hayvanların çığlıkları yükseliyor…

Güven Serin