UÇMAKDERE BAĞLARI-VİRAN BAĞLAR

Kamera; Güven Uçmakdere-Tekirdağ

Biz üç kişiydik.Bedirhan,Nazlıcan ve Ben...Öyle der sanatçı,

içe kazınmıştır kaybedişlerin acısı;sonra! Sonrası,şairlerin,

bestecilerin işi. Ya sonra? Kültüre dönüşür Nazlıcan,Bedirhan;

bütün serin yaylaların,bütün acılarla ovulanların şarkısıdır 

artık...

Kamera; Güven  Uçmakdere

Kiraz ağacı, zeytin ağaçları ve Ganoslar

Kamera, Güven Uçmakdere

Sarı Papatyalar. Uygun bir toprak,bir parça nem ve ışık;

sanatçı hep çalışır;renk renk, desen desen...

Kamera; Güven Ardıç Ağaçları

Sığınma evleri...Soğuk bıçak gibi kesmek

isterse yürekleri,dağların ardıçları vardır;yaşamı

dengede tutan,soylu yeşillikleri..

Kamera, Erdem  

Ben bu harekete kurban oluram..

Kamera; Güven  Uçmakdere Diyarı

Buralarda her şeyiniz bitebilir; ümitleriniz bile. 

Bitmeyecek bir tek şeyiniz var; su... Su,

yaşamdır... 

Ey serin dağların suyu,ey akışın bin cana

kurban olduğu soluk..

Kamera; Güven   

 Dağların sanatsal gösterileri vardır. Her mevsim,neredeyse her gün

farklı kısa film gösterileri. 

Bulutlar mı yere inmiş, yer mi bulutlara...

Kamera; Güven  Uçmakdere

Yürüyüş ekibimiz; Çetin Bey, Erdem, Yunus Usta ve Mehmet

Not; Yunus Ustanın elindeki balta, yaş ağaçlar için değil, kuru

ağaçların kamp ateşinin ve yürüyüşün sembolik nesnesidir. 

Kamera; Güven   Ganoslar

Kamp Ateşi

Bu işin en zevkli kısımlarından birisidir. Beslenen

ruh,beslenecek ve dinlenecek olan beden...

Kamp ateşi sadece soğanın kokusunu duymak için 

yakıla bilinir; öyle bir koku ki; değmen,değmen benim

gamlı keyfime...

UÇ MAKDERE BAĞLARI-VİRAN BAĞLAR

Ganoslar diyarı en hakiki görsel şölenleri sunar; yöreye uyum sağlamış katırtırnakları, ardıçlar, kuş konmazlar, hatmi çiçekleri, çiğdemler, papatyalar; neredeyse iç içe geçmiş vadileri, yamaçları, tepeleri; insanı sarhoş edecek gibi buğulu baharat kokularıyla Uçmakdere Köyü yaşlılarıyla direnmeye devam ediyor.

  Ardıçların her daim yeşil oluşu, iğne yapraklarının iç içe geçmişliği nice canlıya sığınma evi gibi yaşam soluğudur. İnsan için bacası tüten, sıcak çorbası olan bir kulübe neyse ardıç ağaçları da soğuktan kaçan tavşanlar, tilkiler, kuşlar için odur…

 Döngü yepyeni bir dönüşüme hazırlanıyor. Dünyamızın aldığı yol, izlediği yörünge insan beynini zorlayacak kadar uzun ve sıra dışı güzellikte bir olay. İnsanların eski ile yeni telaşı hiç bitmeyeceği de bellidir.

  Sağlıklı bir insanın hafızası, azimli yürekliliği; eski dediği şeyi yok etmezken, yeninin de baş döndürücü gururuna teslim olmaz. Evrenin sonsuzluğu, uçsuz bucaksızlığı karşısında hiçbir şey yapamayacak kadar güçsüz olan insan, kendi içinde kıyametleri kopartacak kadar güçlüdür. İşte o yüzden vahşetler, dramlar bitmez…

 Ganoslar, Uçmakdere Köyü bir şehrin terapi merkezi, insanlığın buluşma adresi olacak kadar güzel bir yer. Nice çaresizi çareler, nice düşüncesizi düşünceyle doldurup, duru pınarlardan su içmiş gibi saflığa hazırlar. Buranın dağlarında, katırtırnağı, ardıç ağaçları şahitliğinde her an gizemli bir patikanın şaşırtıcı oyunuyla kaybolabilirsiniz.

 Yürüyüş ekibimiz Aralık ayının son günlerine denk, döngünün yeniden yürüyeceği mevsimlerin geçişine anlam katan istek içinde bir araya geldi. Beş kişilik grubumuza iki yeni arkadaş katıldı. Çetin Bey ve Mehmet; hiçbir yabancılık duygusu kabul etmeyen, samimiyet ile fışkıran tabiatın tanıklığında onlara teşekkür ettik.

 Yunus Usta her yürüyüşün vazgeçilmezi; öncü bir doğasever! Doğanın dilini bilir. Erdem, tabiatın şakacılığı kadar şakacı, yaşama adanmışlığı kadar yaşam taşır.

 Günlerin mevsimlere; kış mevsiminin ilkbahara daha fazla ışık taşımaya başladığı bir kış günü Uçmakdere Köyü ve viran bağları içinde olduk. En güzel üzümün yetiştirildiği, zorlu yamaçlarından katırlarla taşındığı üzümlerin sahipleri yok artık. Üzüm bağları da çoktan viran; viran evler gibi, insanlar gibi; dokunmayan ellerin, bakılmayan gönüllerin gönülsüzlüğü içinde toprağa karışacakları zamana kadar öyle bekliyorlar. Bağların kütükleri, kütüklerin üzerinde yeşillenen filizleri yok artık.

  Uçmakdere’nin viran bağlarını görünce, ülke yönetiminin, şehir yönetimine yansıyan viranlığını da görüyorum. Vali, Belediye Başkanı, Meclis Üyesi; hangi konumda olursanız olun; yaşadığınız, sorumlu olduğunuz şehri, bu şehri besleyen köyleri; köyler içinde acil korunması gerekenleri bilmeniz gerekir. Yoksa bütün derdiniz yol, kanalizasyon, beton dökmek; göçlerin dayanılmaz çekiciliğini destekler görünüp; insan kalabalıklarıyla insanlık dramı yaşatmak mıdır?

  Uçmakdere Köyünün bağları kadar evleri de viran. Bakımlı yazlık evlerinin bacaları kış günü tütmüyor. Çünkü köyü köy yapan dört mevsim yoklar. Ama köyün içindeki viranlığın içinde tüten bacaların yaşlı insanların kahveci İbrahim’in kahvesinde buluşuyorlar. Kahveci İbrahim, viran köyün, viran bağların yalnızlığına çoktan alışmış. Yüzündeki insan gülüşü, bildik üzümün, şarabın gösterisi gibi; toprak, kütük, filiz, üzüm kokuyor…

  Yanlış politikalar Anadolu’nun cennetlerini cehennem eder gibi Tekirdağ’ın Uçmakdere Köyünü, üzüm bağlarını da çürümüşlüğe bırakmış. Tepelerinde, vadilerinde dolaşmayı büyük kabul ediş töreni gördüğüm Uçmakdere Köyü için filozof Nietzhce’nin sözünü hatırlatmak isterim;

  “ Sadece kalbimizde zaten ölmüş olan şeyler için sözcükler bulabilirsiniz; konuşma eylemlerinin içinde her zaman bir küçük görme vardır.”

 Bu gamsızlığa, viranlığa Emerson da bir şeyler söyleyecek;

 “ Bu kelimeleri keserseniz kan akar, bu kelimeler damarlıdır, canlıdır.”

  Güven Serin