ZİYAFET

Kamera; Güven   Binbirdirek Sarnıcı-İstanbul

Sütun ormanına hoşgeldiniz. Biraz nem, bol tarih

ışık,taş ve mermerin hikayesi; aynı zamanda

insanın hikayesi...

Kamera; Güven  Binbirdirek Sarnıcı

Yunanca biliyorsanız sütunlara keski ile kazınmış

ustaların hikayelerini dinleyebilirsiniz.

Kamera; Güven Sultanahmet Meydanı

Alman mimarisi ile Türk mimarisi yanyana.

Bu meydanın geçmişi,yaşanan olayları, anlatacakları

kısacası başından geçmiş çok fazla

yaşanmışlığı var. Meydana geldiğinizdeki sessizlik

o yüzden ürpertir bedeninizi.

Kamera; Güven  Ayasofya

Rüzgar hafiften fısıldıyor; " bu mekanın büyüsü

her zaman farklıdır" diyor.

Kamera; Güven   Ayasofya

Uzun bir süre kilise, sonra cami ve Cumhuriyetle birlikte

 müze hizmeti veriyor.

1500 yıldır ayakta. 1500'lü yılların sonunda Mimar Sinan

taafından ilave edilen iki minare. Yerebatan Sarnıcına

bakan ve diğerlerine göre biraz daha geniş olan

iki minare...Diğer ikisi; ilki Fatih Sultan Mehmet

zamanında inşa ettirilmiş, ikincisi ise Topkapı

tarafında olan II. Beyazıt zamanında inşa

ettirilmiştir. 

Kamera; Güven  Ayasofya iç mekan.

Sanki mahşer yeri; insanlık sınanmaya değil

kendini sınamaya gelmiş...

Kamera; Güven   Ayasofya

107 sütunu, 1070 penceresi ve içine

ayak basan milyonlarca beden ve ruhun

imrenerek baktığı bu mekan, birçok sanat

eseri gibi huzur sunuyor; huzura muhtaç

güzel ve soylu insanlara...

Kamera; Güven Ayasofya (Kutsal Bilgelik)

Yerden yaklaşık 55 metre yükseklikte ve

32,6 metre genişlikteki büyük kubbe

Kamera; Güven  Ayasofya

Gezin, dolaşın ve Ayasofya'dan bile eski olan sütunlara

daha önce tanık oldukları dualara, ricalara, huzur

ve korkulara kulak verin.

Kamera; Güven  Dolmabahçe Sarayı

285 odası, 44 salonu ve 6 hamamı ile görkemli

bina insanı düşündürmeden edimiyor; En güçlü zamanda

en mütavazı yerler saray olurken, çöküş zamanı en

gösterişli saraylar neden, diye soruyorsunuz beyninizdeki

susmak bilmeyen şımarık hücrelere...

Kamera; Güven Dolmabahçe Sarayı

ZİYAFET

 Bazen insan kendini bile şaşırtmalı. Hiç umulmadık biçimde kendi kendine adamakıllı bir ziyafet hazırlamalı. Ziyafet deyince çoğumuzun aklına anlı şanlı çilingir sofrası gelir. Etler, mezeler ve çeşitli içkilerden oluşmuş iyi bir sofra hazırlamak hüner ister. Hangi içkilerle hangi balıklar, hangi kırmızı etler nasıl hazırlanır, ne şekilde sunulur; bu da sofranın usta ellerinin işidir.

 Özenerek hazırlanan sofranın da ağır adamları ile ağır kadınları olmalı. İyi bir çilingir sofrasını bütünleyen, sofraya sanatsal bir duruş katan insanın kendisidir. İnsansız, ne loşluğu aydınlatan mumun, ne de etlerin, mezelerin ve içkinin bir önemi vardır.

 Ağzınıza attığınız her lokma, her yudum içki ağzınızdaki tat askerlerini içtimaa çağırmalı. Bütün bunları ben niye anlatıyorum? Amacım içkiden, etlerden, mezelerden oluşmuş bir sofra kurmak değil ki! Okuyucu zahmete girip sormadan ben kendi ziyafetimi anlatmaya başlıyorum.

 Bugünün menüsü çok zengin; paha biçilemez ve satın alınamayacak kadar da değerli… 200 yıl ile 1700 yıl arası değişen tatları hep birlikte ağzımızı şapırdata şapırdata yiyeceğiz. Sunulacak bu ziyafetin en önemli özelliği azmederek yeme kültürüne sahip olmalıyız. Birazdan ruhumuzu besleyen kiler bizim için açılacak. Ve içinde sağladığı sanki ölümsüz insanlara hazırlanmış ve hiç bozulmayan reçeller, turşular, tarhanalar, kuskuslar, karpuzlar, kavunlar, pirinçler, un yağ, tuz…

 Bana öyle geliyor ki ben yine başka bir yola saptım. Tamam, şimdi asıl sofraya geliyorum. Şimdi anlatmam gereken ziyafete geliyorum: taştan, mermerden, mimari, mühendislik ve tinsel görüntülerden oluşmuş büyük ziyafet.

 Bu ziyafetin en önemli özelliği ağzınız ve midenizin çalışması yerine; ayaklarınız, gözleriniz, beyin hücreleriniz ve ruhunuz çalışacaktır. Adeta beslenmek için çırpınacaktır ruhunuz.

 Güne neyle başlarsınız? Kahve veya çay ile. Bende öyle yaptım; kahve keyfini ziyafetin birinci adımı olarak Sultanahmet’te bulunan Binbirdirek Sarnıcında yudumladım. Binbirdirek Sarnıcı sütun ormanından oluşmuş bir yer. Geçmişi yüzyıllar öncesine Roma zamanına kadar uzanıyor. Güne böyle bir ormanda başlayıp, hünerli ellerin keski, beden kuvveti ve ruhlarının inceliği ile ortaya koydukları sanata alışık olsanız da bir kez daha şaşırtıyor insanı.

 Günün ilk ışıkları ile Binbirdireğin loş ışıkları; nem ve eskinin buğulu kokusu; böyle bir ziyafete aç olan insana, karanfil kokusu kadar güzel ve çekici geliyor. Sanki çocukluk sevgiliniz ile karşı karşıya gelip de bir sürü şey söyleyeceğiniz halde küçük ve mahcup bir sırıtıştan başka hiçbir şey yapmamak gibi duygu yaşarsınız; taş ve mermer ormanının içinde.

 Ziyafet menüsünde ikinci yemek; yani sabah kahvesinden çok daha çeşidi olan öğle yemeği yerine geçecek büyük kilise Ayasofya var. 100 ustanın, 10 bin işçinin çalıştığı 107 sütun üzerinde muhteşem büyüklükte görünen Ayasofya. 1070 penceresi gün ışığını öğle ziyafetine sunmaktan dolayı onur duyuyor. Işık sonbaharın ötesinde bir aydınlatma ile adeta çılgın bir gösteri sunuyor. Büyük kubbe, yaslandığı yarım kubbeler ve sütunlar; güzel, akıllı, çekici bir sanat kadını görünümündeler…

 Ayasofya maşher yeri gibi; içinde bin bir çeşit insan barındırıyor. Sanırım kapılar kapanıp içeride bulunan insanlar bir araya toplanıp, kimlikleri, duyguları sorulsa; büyük çoğunluğu büyük ziyafetin onurlu buluşması nedeniyle evrene seslenerek; insan olmak, sevmek güzel şeydir diyeceklerdir. İnsan olmayı, güzel duyguları da ziyafetin önemli menüsü olan mimari ve mühendislik şaheseri Ayasofya yaşattı. Bunca insan, yüzyıllara meydan okuyan bu esere koşuyor…

 Bu yapı artık bizim olmaktan çıkıp tüm dünyaya aittir. Öne kilise, sonra cami ve büyük dehanın isteği ile müze olmuştur. Belki de olması gereken; tün insanların, insanlığı geleceği, onu içinde barındırdığı tinsellikle ziyaret edeceği bir yer.

 Kim bilir kaç kez geldim bu ziyafete. Ama hiçbirisi bu kadar lezzetli olmamıştı. Anladım ki bu ziyafet, saatlerce sürmeli. Geçen saatlerde hünerli ellerin mimari ve mühendislik ile nasıl buluştuğu da anlatılmalı. Sağa, sola büyük kubbeye, farklı mermerlerden oluşmuş sütunlara bakmaya ve içinde barındırdığı gizemli koku, ses dalgasının aşkını yaşamaya bıkmamıştım ama bedenimi dik tutan omuriliğim yorulduğumun sancılarını da yapmaktan geri kalmadı. Zaten sırada da akşam yemeği niyetine başka bir ziyafetin son menüsü vardı.

 Üçüncü yer; yani kendime sunduğum ve daha sonra sizlerle paylaştığım ziyafet; Dolmabahçe Sarayıdır. Milli Saraylarımız içinde en görkemlilerinden birisidir. Boğazın kenarında batı mimarisi ile Türk evi kullanımı arzulanarak büyük bedeller ödenerek hazırlanmış ve meydana getirilmiş eserler topluluğu.

 Dolmabahçe Sarayı 285 odası, 44 salonu ve 6 hamamı ile baş döndürücü bir yer. Avrupa kıtasının kıyısında, Asya kıtasının yalılarına göz süzüşle hafif gerdan kırarak bakan bu mekân; Osmanlı İmparatorluğunun da çöküş zamanını ve çöküşün çok güzel bir mimari makyaj ile örtüldüğünün de muhteşem bir kanıtı gibidir.

 Bu menüde aklımda kalan bir sürü sanat çalışması, gösterisi var ama en önemlisi muayede salonudur. Ziyafetimin önemli bir tadıdır. 2000 metre kare kullanım alanı, 56 sütunu, yüksekliği 36 metreyi bulan kubbesi kubbeye bağlı 4,5 ton ağırlığındaki İngiliz yapımı avizesi ile saatlerce yenile bilecek bir ziyafet.

 Bu ziyafet sonrası yine her zamanki gibi; övünç, felsefe, mahcubiyet yaşadım. Elbette tarihi ziyafetleri o dönemlerindeki oluşumlara, olayların akışına göre değerlendirmek lazımdır. Fakat yok oluşa giden yolda hazırı satın almak, büyük saraylar yapmak, büyük ihtişamlar yaşayıp, içinde halkın ve halkında içinde sanat, felsefe, çalışma ruhları eksikse; çöküşler de muhteşem oluyor…

 Güven Serin