İŞÇİ KARDEŞLERİM

Kamera; Güven Hıdırlık Kulesi-Antalya

İŞÇİ KARDEŞLERİM

  Size nasıl sesleneyim bilmem! Amele mi, işçi mi yoksa emekçi kardeşlerim mi desem! Hepsi sizsiniz…

  Tekirdağ’ın bütün inşaatlarında, iskelelerin sıva yapan, boya süren ellerinde, yine siziniz. En nadide eseri onaran; Ayasofya’nın tamirinde de, Süleymaniye’nin Mimar Sinanlı projelerinde de hep sizsiniz.

 İşçi kardeşlerim; sizler en büyük, en kalabasınız ama en altta bulunuyorsunuz. Hâlbuki sıva yaparken, boya sürerken en yüksek iskelelerde ve en çabuk, en erken ölen de sizsiniz…

 Her gün geçtiğim Hasanefendi Caddesinde birçok apartmana kurulan iskelelerde büyük sessizlik içinde hiç durmadan büyük sessizlik gibi büyük hünerli ellerle marifetli işler yapan işçiler görüyorum. Ne yaptıklarını, ne yapacaklarını çok iyi biliyorlar.

 Hiçbir doktorun, avukatın, mühendistin yapmak istemediği, ama işçi kardeşlerimin sıvadığı, boyadığı o güzel, ferah apartmanlarda oturan bir sürü unvan sahibi yarı aydın; parayı veren düdüğü çalar misali; 21. yüzyılın harika nimetlerinin tadını çıkartıyor. Oysa hiçbir tat sürekli ve heyecanlı değildir; diğer tatların; adaletin, hakkın, fark etmenin tatları bilinmiyorsa…

 Son gezimde Antalya Kaleiçi falezlerin hemen yanında Hıdırlık Kulesi 1800 yaşında olmasına rağmen, eski günlerinin anılarıyla teselli buluyor. Deniz feneri olarak kullanılırken asıl amacının denize, limana gelen yabancı gemilerin gözlenmesi düşünülmüş.

 1800 yaşında bir silindir şeklinde yapılmış bu eser şimdi işçi kardeşlerim tarafından onarılıyor. 14 metrelik yükseklikte kurulan iskelede elinde bir hortumla, dudaklarında bir ağıtla 1800 yaşında ki dik duruşun yıpranan duvarları ıslanıyor.

 Yaşlı begonvil ağacının yanında kulenin altına; Akdeniz’e bakan falezlerin olduğu yere indim. Deniz; geçen yıl ölüm kalım yaşadığım o büyük dalgalardan geçici bir şekilde uzaklaşmış; bir göl, küçük bir dere sakinliğinde; uzanıyor Torosların, Tahtalı, Olimpos, Hasan Dağının uzandığı gibi; mavinin, yeşilin, griliğin; hatta renksizliğin dumanlı görüntüleri içine…

 14 metre yüksekte güzel bir ağıt eşliğinde kurmuş olduğu iskelede işçi kardeş; en altta bulunuşuna, belki sigortasız oluşuna, gurbetin en güzel yerlerinden biri de olsa, doğduğu toprağa, rüzgâra, anılara bir ağıt yakıyor.

 Kim bilir belki de, en çok işçi ölümleri yaşandığı bu ülkede, çokbilmiş, çok gururlu ve çok aydın sanılan insanların pişkin yalanlarına, duyarsızlığına; yüce bir ağıt eşliğinde 1800 yaşında bir yapının onarımının ilk adımlarını iskelesinden yapıyor; tıpkı 1800 yıl önce, sisli, fırtınalı zamanlarda gemilere ışık saçan fener gibi; yüce bir ışık yayıyor; sesinin gök kubbe altında yayıldığı-yayılacağı her yöne!

 Selam verdim 14 metrede iskelede Hıdırlık Kulesini onarmak için hazırlık yapan işçiye. Selamıma selam da aldım. Oradan yüz metre ötede bir başka eser; Nazım’ın gri taşa oyulmuş heykeline ulaştım. Bir tarafında Kurtuluş Savaşı Destanı var. Bir yönünde ise Nazım’ın Ellerinize ve yalana dair şiiri.

 Ne diyor bu şiir? Çok şey diyor; vicdanı, aklı ve yüce gönlü olan, kendisinden öte bütün canlıları; işçi kardeşlerini de düşünen, önemseyen herkese:

ELLLERİNİZE ve YALANA DAİR

Ve insanlar, ah, benim insanlarım.

Yalanla besliyorlar sizi,

Halbuki açsınız,

Etle, ekmekle beslenmeye muhtaçsınız

Ve beyaz sofrada bir kere bile yemek yemeden doyasıya.

Göçüp gidersiniz bu her dalı yemiş dolu dünyadan.

İnsanlarım, ah, benim insanlarım,

Avrupalım, Amerikalım benim,

Uyanık, atak ve unutkansın ellerin gibi

Ellerin gibi tez kandırılır

Kolay atlatılırsın…

Ellerinizden geçinen

Ve ellerinizden başka her şey

Herkes yalan söylüyorsa

Elleriniz balçık gibi itaatli

Elleriniz karanlık gibi kör

Elleriniz çoban köpekleri gibi aptal olsun,

Elleriniz isyan etmesin diyedir…

 Güven Serin