MİLLET,EDEBİYATI OLAN TOPLULUKTUR

MİLLET, EDEBİYATI OLAN TOPLULUKTUR

--------------------------------------------------------------

 Balzac yüzyıllar ötesinden seslenir; millet olmanın aynı zamanda edebiyatının da olduğunu. Geçmişte ki destanları, halk türkülerini, manilerini, şiirlerini, atışmalarını düşününce, o insan duruluklarını, komşuluk ve arkadaşlık ilişkilerinde ki doğallığı da daha iyi anlıyorum.

  Ya ülkemizde ki durum? Şehrimizde ki vaziyet? Denize bakan kütüphanesini dolduramayan, şehir tiyatrolarına kavuşmamış, büyük konferans mekânlarını istememiş, opera ve bale salonlarını kendine lüks sayan bir halk olarak yaşıyoruz; güya…

 Neredeyse zamanımın; 365 günün 350 gününü Tekirdağ’da geçiriyorum. Coğrafyada ki konumu, geçmişten taşıdığı hikâyeleri, dağları, ovaları ve insan sakinliğini övünerek savunurken, hızla, çok hızla edebiyattan uzaklaşmasını da üzüntüyle izliyorum.

  Bilinen anlamıyla edebiyatın kaynağının dil olduğunu düşünürsek, zengin bir edebiyatın da zengin bir dille olabileceğine ulaşırız. Dilimiz zengin mi? Oturup bir hesap yapalım! Günde kaç kelimeyle konuşuyoruz? Halimize yanarız! Kırk, elli kelimeyi geçmeyen konuşmalar; konuşma olmaktan çıkıp, ya argoya, ya dedikoduya dönüşüyor.

 Sonuç? Kısır yaşamlar, sıktın yüzler ve çare üretmeyen kaçışlar… İşte bir türkü; bir romanın anlatacağı zenginliği, birkaç mısrada anlatıveriyor;

Kışlanın ardında redif sesi var

Bakın çantasında acep nesi var

Bir çift kundura bir de fesi var.

Eli yemendir, gülü çemendir

Giden gelmiyor, acep nedendir?

 Yüzlerimiz gülmüyor, mizah yaratamıyoruz. Her daim eskilerden konu açılınca, eskileri yüceltirken, bugüne, yenilik olarak bir özgünlük, samimiyet katamıyorsak; kendimize; acep nedendir? Diye sormuyorsak; bu sorunu kim çözecek?

Güven Serin