HAKİKİ SANAT

HAKİKİ SANAT

---------------------------

  Mustafa Şekip Tunç öyle bir not düşer ki tarihe; insan tüccarları ürker geri kaçar. Bizim gibiler, gölgelere, güneşlere, rüzgârlara ve sessizliğe teslim olmuşlar ise; sabahın, çiğinin uyandırdığı kaktüs dikenleri gibi; kurul oluşumuzun şafağında sımsıkı sarılırız, bu yaşam ve yaşatma soluklarına.

  Yahya Kemal Beyatlı’nın ifadesiyle, mütareke kuşağının ‘feylesofu’ kabul gören askeri, şairi; bir anıt, eser bırakır sözcüklerden oluşan şekliyle;

“ Öyle görünüyor ki, hakiki sanat, hayattan ziyade çocukluk ve rüyaya yakındır(…)Şimdiye kadar en karanlık kalan mahrem dehlizde ne kadar ilerleyebilirsek, sanatkârı da o kadar yakından anlayabileceğiz. Çünkü’ilham’ denilen sırrın menbaı, hadise âleminde kalmak şartıyla, ancak burada bulunabilir.

  Normal hayattan iğrenen sanatkârın kendi ruhuna kapanmaktan başka kaçacağı yer olmadığından bütün teselli, ümid ve gururunu kendi ruhundan alması gayet tabidir. Bunun için o,çarnaçar kendisine hayran olmuştur. Kendisi kendisine meclup etmekten daha samimi bir zevki olmayan sanatkârın başkalarını da kendine, boyun eğmek veya her şeye kendini aksettirmek, en tatlı bir ihtiyacıdır.”

  İsmet Özel’in amentüsü gibi; insanın yorucu kovalamacısının, aşk ve çocuğun birbirine karışmadan, ağustos sıcağı ve başakların birbirine katışmadığını anlatmaya çalışırken, insanın kendi tehlikesi peşinde gittiğini anlatır; İsmet Özel; eserinde. Akacak olan putların, akacak oldukları damarlarımızdan bitip tükenecekleri zamana kadar; sürecek olan büyük, uçsuz kovalamaca…

Güven Serin