AYTAÇ OY: KÜÇÜK MUTLULUKLAR

 

                                                                           Kamera; Güven TEKİRDAĞ

                                AYTAÇ OY: KÜÇÜK MUTLULUKLAR

    Aytaç Oy kimdir, Tekirdağ için ne anlam taşıyor? Dediğimizde, telaşa, unutmaya alışmış büyük çoğunluk için koca bir sessizlik oluşacaktır. Aytaç Oy bu sessizliği, şimdi yoğun bakımda yatmış olduğu yatakta hissediyor olsa, sadece o özel gülümsemesiyle gülümser; “ Boş ver Güven, bana küçük mutluluklar yeter de artar bile!” der…

   Şehrimizin kültürel, sanat yaşamına iz bırakmış son sanatçılardan birisidir, dersem abartmış olmam…

   Muhasebeciliğin yanında, şairliği, şairliğin yanında gazete yazarlığı ve bütün bunların yanında yaşama bildik bütün ama ve fakat-lardan öte tutunmuş bir insandır Aytaç Oy.

   Kızı Ayşen Hanım aradığında ağlamalı bir sesle; “ Babam yoğun bakımda Güven Bey. Sizin onu sevdiğinizi biliyorum. O yüzden haber vermek istedim.” Düğümlenen boğazların, ruhların kalp atışlarını kaç kişi dinledi ve biliyor bilmiyorum. Öyle, yaşamın şaşmaz döngüsüne o kadar çok inanmış olsam, her gün bu konularda yazılar da yazıyor olsam, bilinçaltımdaki korkuların ayak seslerini böyle zamanlarda çok yüksek ve sarsıcı bir şekilde hissettiğimi de söylemek isterim.

   Aytaç Oy’un şaşmaz kararlılığı, Türk Sanat Musikisi ile olan bağları, yaşamın karşısında duruşu onu yakından tanıyanlar tarafından çok iyi bilinir…

   Elimde 2007 yılına ait Dilek gazetesindeki köşesinde 43.Kiraz Festivali, Küçük Mutluluklar ve Mevlana Yılı hakkında çok küçük detayları, iz bırakır bir halde, çok büyük bir hissiyat içinde, gazete ve şehir arşivine taşımış. Bunun gibi onlarca, yüzlerce köşe yazısı bırakmış geride. Hepsinde kent bilinci, sanat bilinci ve sevgisi çıkıyor gün yüzüne…

   Bir gece önce muhasebe bürosunda çalışırken TRT4’te her akşam olduğu gibi müzik dinliyormuş. Ali Şenozan’ın bestelediği sözlerinin kendisine ait şarkı “ Doyulmaz Asla Aşka” çalınmaya başlayınca aldığı mutluluk, kendisinin de her fırsatta ifade ettiği gibi;

   “ Bunlar insanı yaşama bağlayan, üretkenlik heyecanını arttıran, pes etmemesi gerektiğini uyaran ‘Küçük Mutluluklar’dandı.”

   Şehirler, tarihi, mimari değerleriyle yüceltirler. İyi mimarların eserleri, iyi yöneticilerin bıraktıkları izler ve o şehirde iz bırakmış sanatçılarıyla, şehirler diğer şehirlerden öte, gelen gören ve orada yaşayan insanlara şehir bilincini, sevebilme duygusunu daha da pekiştirmek adına zenginleştirirler.

   Aytaç Oy, şimdi; o eşsiz hissiyatı, zenginliği, yaşamı Türk Sanat Müziği hissiyatı içinde, sessizliğin hüküm sürdüğü yatağında, hep özlediği şehri Tekirdağ’a dokunuyor. Kaf Dağları ardındaki öykülerin yaratıcısı gibi, düşünerek, kıskanması bir küçük mutluluk serüvenini yaşıyor… En pasif görünen, kendinden geçmiş sanılan bir bilincin, sanatla kol kola girmiş bir halde… Belki, uçsuz bucaksız evrenin yaşam dolu gezegeninde, geride bıraktıkları şiirleriyle, gazete yazılarıyla, anılarıyla, dostlarıyla bir yerlerde buluşmak için vedalaşıyor; kim bilir…

   AYTAÇ OY, sesimizi, soluğumuzu; engin yaradılışında bulunan üst sezgi ve iletişim diliyle duyduğunu biliyorum. Seni tanımanın onuru, her gün birbirine benzeyen yüz binlerce insanı bilmek, onları izlemek, görmek, duymak heyecanından çok öte bir şey; bir değer ve bir ONUR…

 Güven SERİN