38
YAŞIN AĞIRLIĞI, BİR GENÇ KAHRAMANIN ZAFERİ
( Amerika Açık Tenis Yarı Final Maçı )
Amerika Açık’ta izlediğimiz Carlos Alcaraz ile Novak Djokoviç mücadelesi, tenis tarihine adını altın harflerle yazacak sahnelerle doluydu. Sanki bir final maçıydı ama içimde daha derin, hüzünlü bir his bıraktı: 38 yaşındaki Djokoviç’in ağır ağır, adeta bir şairin son dizesi gibi kortlardan çekilişi… Her adımıyla, yılların yorgunluğunu, bir ömrün disiplinini ve mücadele azmini hissettirdi.
Birkaç yıl önce Federer’in vedası, ardından Nadal’ın sessizce sahneleri terk edişi, içime çöken acılı, bol baharatlı hüznü bir kez daha hatırlattı. Bu üç isim: Federer,Nadal,Djokoviç-tenis tarihine sadece şampiyonluklarıyla değil,disiplinleri,mücadele azimleri ve ahlaki duruşlarıyla kazındı.Onlar,dünya spor tarihine öyle bir kitap bıraktılar ki her sayfası başarılarla,çalışmayla.hüzünle dolu; öyküleri dilden dile,kuşaktan kuşağa aktarılmalı.
Ve işte karşımızda Alcaraz ve Djokoviç… Maçın başından itibaren kortta adeta bir zaman tüneli açıldı. Genç İspanyol, enerjisi ve temposuyla oyunun ritmini belirlerken, Djokoviç’in her hamlesinde yılların deneyimi, akıl ve ustalık vardı. İlk sette Alcaraz’ın agresif-saldırgan servisleri ve dip çizgiden etkili vuruşları, Djokoviç’in ustaca savunmasını zorladı. Seti 6–4 Alcaraz kazandı; ama Djokoviç’in her geri dönüşü, seyirciye hala dev bir rakibin sahada olduğunu hatırlattı.
İkinci sette,Djokoviç birkaç kez öne geçti ama Alcaraz’ın hızlı refleksleri ve akıllı oyun planıyla tekrar yakalandı.Son set ise genç kahramanın adeta bir fırtına gibi sahada estiği anlarla doluydu: hızlı sert vuruşlar,agresif voleler ve kort boyunca koşular…Set 6–2 Alcaraz’a gitti ve maç, 3-0’lık net skorla tamamlandı.Zaferin parlak ışığı ile hüzünlü bir veda bir arada yaşandı.Genç kahramanın cesareti,usta rakibin yılların birikimiyle yoğrulmuş oyununa karşı durdu.Shakespeare’nin de dediği gibi : “ Her şeyin bir vakti vardır,doğumun da,vedanın da…”
Djokoviç’in kariyerine bakınca, ne kadar dev bir sporcu olduğunu bir kez daha anlıyoruz.24 Grand Slam şampiyonluğu,388 haftadan fazla dünya 1 numarası unvanı, 5 Olimpiyat madalyası ve tüm kort yüzeylerinde kazandığı zaferler, onu tarihin en büyüklerinden biri haline getiriyor. Üstelik sadece kazandığı turnuvalarla değil; korttaki disiplini, rakiplere ve oyununa gösterdiği saygı hem de geleceğin umutlarına selam niteliğinde… Djokoviç’in yavaş vedası, Alcaraz’ın zaferiyle birleşince ortaya çıkan tablo, insanın içine hem gurur hem huzur bırakıyor.
Bu maç sadece skor değil; nesillerin birbirine aktardığı bir miras, bir büyü. Kortta her hamle, hem bir sanat eseri hem de bir şiir gibiydi; hem halkın içinde hem de Shakespeare sahnelerinden fırlamışçasına… Ve biz izleyenler… Kortlardan akan her puanda, hem hüzün hem gurur, hem hayranlık hem saygı yaşıyoruz. Spor sadece bir oyun değil; insan ruhunun, azmin ve zamanın hikâyesidir.
Ah, ne büyük kahramanlar… Ve ne büyük oyun… Kortların sonsuzluğunda onların öyküleri, bize insanlığın en güzel yanını hatırlatıyor: Azim, cesaret ve ebedi miras. Bir nesil gider; ama büyük ruhlar, büyük öyküler daima yaşar.
Güven SERİN
