ÇİNGENE KADININ HUZURU

Kamera; Güven   Tekirdağ

ÇİNGENE KADININ HUZURU

  Elinde birkaç gül dalı, sahildeki Mutlukent çay bahçesinin çimenlerine uzanmış bir kadın; çingene kadını. Birde çay söylemiş kendine; sanki içtikçe bardaktaki çay yeniden doluyor. Bir çayın bu kadar güzel içilmesine ilk kez tanıklık ettim.

  Belli ki çok dolaşmış; birkaç dal gül satacağım diye. Artık, müşterileri; genç kız ve erkekler eskisi gibi utangaç, mahcup değil. Uzatılan bir gülü, yirmi yıl önce bir erkek, vazifeymiş gibi alırdı. Cebinde para olsun, olmasın, çingene kadının uzattığı bir gül çok az geri çevrilirdi.

  Çingene kadın-çiçekçi kadın yüzünü denize doğru vermiş. Arkası bize dönük! Çiçekli bir don diktirmiş kendine. İçinde pembeleri, beyazları olan! Çingenelerin en sevdiği renklerden! Siyah bir kazak ve başında da annelerimizin taktığı yazmalardan!

  Yazmanın beyazlığı, pembeliği, siyah kazağı ve çiçek desenli donuyla bütünleşmiş gibiydi. Asıl olan şey; çingene kadın, günün, çimenlerin, denizin; yaşamın ta kendisi olarak, yaşamın keşfini bir şölene çevirmişti.

  Kendi aralarında toplanmış, beş kadın akşam eve dönüş saati nedeniyle masalarından kalktıktan sonra çingene kadının yanından geçerken, ona özenerek, ne kadar güzel yaptığını, buranın tadını onun çıkarttığının övgüleri.

  Çingene kadın;” Sizi kim engelliyor?” dediğinde, iyi giyimli kadınlarımız tebessüm ederek uzaklaştılar. Birbirimize benzeyen insanlar haline geldik. Özgün yaşamlardan, sohbetlerden çok uzak...

  Ya çingene kadın? Yaşamın ta kendisi; yorgunsa, hemen oracığa mesken tutan, sahiplenen, davasını doğanın akışı gibi gören insan; insanlar…

  Çayını her yudumladığında özendim, özendim, özendim. Tıpkı, Leyla Şahin’in Ay Toplayan Kızlar şiirinde ki gibi;

“Sizden önce yoktu hiçbir şey, sizden sonra da olmayacak.

Topraktan öncesiniz, ağaçtan önce

Sizden sonra kirazlar çiçek açmayacak

Üstü üste üç kez çalıyor Aya Triada’nın çanı

Avniye Hanım! Avniye Hanım! Avniye Hanım!

  Çingene kadın, her yudumu, üç kez üst üste yapıyorken, çayın hiç bitmemesini, orada oturduğu sürece onu izlemenin iç huzurunu; bende her yudumda üçer kez içime çekerek yudumladım; özgün yaşamların, insana layık bir güzelli, estetik katışını.

 Güven Serin