ISLIK ÇALARAK

ISLIK ÇALARAK…

--------------------------------------

  Islık çalmanın güzelliğini, onun beden dereciklerinin şırıltılı hallerini nasıl anlatabilirim ki? Yaradılışın ritmi, umutların beklentisi ve heyecanı; kendi kendine yetme ve yetinmenin cesur yolculuğunu anlamakla başlar; ıslık çalmanın o büyük, değerli anlamının getirisi…

  Doğa Rutkay’ın Her Şey Bu Masada ki konuğu 84 yaşında ve halen görevin başında bir sanatçı vardı; Kayhan Yıldızoğlu.

  Nice sinema ve dizi… Büyük yeteneğin iç dünyasını, yaşam felsefesini ilk kez dinledim. Üstelik çok küçük bölümünü! Ama aynı zamanda en önemli olanı; çok pahalı bir hazinenin kapılarını cömertçe açarak sunuyor; sunmak istiyor.

  Görgü ve bilgi, uzun damıtma süreçlerinden geçmişse; her daim, insana, doğaya uzanmak, onlarla el ele vermek ister. Kayhan Yıldızoğlu’da bunun peşinde; hiçbir takıntısı, egosu olmadan anlatmak istiyor; yaşamın bize ait olduğunu…

  Islık çalarak ütüsünü, yemeğini yaptığını; ıslık çalarak bulaşıklarını yıkayıp; her daim yaşamın içerisinde, titizlikten öte, temiz ve istikrarlı bir canlı içerisinde hazır olduğunu anlatıyor.

  Bu anlatımlara nice anlam, kavram yüklerken; insanın gelişiminde ki katkıların sınırsızlığını da isimlerle anlatmak istiyor. Dünya sinemasından, sanatından, Türkiye zenginliklerinden en duyarlı bir halde;84 yaşında bir insan çökmüşlüğü, pes etmişliği içerisinde değil; delikanlı bir heyecan fırtınasını en makul ve damıtılmış bir halde anlatıyor.

  Ne hazin zamanlarda yaşıyoruz? Olması gereken bir yaşam sürecini anlatan bir sanatçının, sanki kıt, bulunmaz, nadide bir sırrı açıklar gibi dinlediğim yaşam süreci bana lüks geliyor. Sanki ulaşılmaz geliyor…

  Yaşamlarımız;21.yüzyıla taşıdığımız 20.yüzyıl kalıntıları; ne kadar çok eziklik, rezillik, kimsesizlik ve miskinlik taşıyor ki; olması gereken düzen, istikrar, temizlik, kendi kendine yetme, üretme ve barışçıl haller; bulunmaz bir Hint Kumaşı gibi geliyor.

 Güven Serin