ŞAMATACI BALIKÇILAR

ŞAMATACI BALIKÇILAR

----------------------------------------

  Denizin kendisinden mi kaynaklanır bu tür neşeli gürültüler bilinmez! Denizin bağrında yaşayan bütün canlılarda vardır bu tür şamatalar. Martılarda ve denizden geçinen, onsuz yapamayan balıkçıların yaşam biçimlerinde…

 Bir Ağustos rüzgârlı gününde, rüzgârın ağaçlara çarpınca çıkarttığı neşeli sesler gibi; çınar ağacının altına oturmuş balıkçılar kâğıt oynuyorlar. Dört kişi oynuyorsa, sekiz kişi de şamataya katılmak, tanıklık etmek için seyrediyor güya!

 Balıkçıların olduğu her yerde boldur bu tür şamatalar. Tıpkı Shakespeare’nin oyunlarında ki gibi; bu şamatalarda; neşe, hüzün, yalan, asalet, gam, keder; her şey vardır…

 Yaşamın ta kendisidir şamatacı balıkçıların yaşadığı yerler. Küfrün en bol olduğu kadar, insaniyetin de en çok uğradığı yerlerdir; yetinmesini, bilen, en son sözlerini ilk söyleyen insanların olduğu yerde; çınar altı gölgesinde bir Tekirdağ günü daha şamatayla neşeleniyor.

 Doğanın mevsimleri gibi; en hakiki fırtınaların titreten yanlarından tutun da, en dingin Ekim ayı; mevsimden mevsime, ruhların töreni gibi; limanın şamatacı balıkçıları…

  Tevfik Fikret de, Sait Faik de; yakınında durdu balıkçıların. Ruhlarına dokundular o insanların…

 Duyduğu sesleri yazıya döküyordu Fikret; “ Yarın sen ağları gün doğmadan hazırlarsın/Sakın biraz yedek ip, mantar almadan gitme…/Açınca yelkeni hiç bakma, oynasın varsın”

 Tekirdağ limanının çınar gölgesine sığınan balıkçılar şimdi haylazlık yapıyorlar görünse de; her daim ağlarla, iplerle, kayık ve balıklarla doludur düşleri… Sabırdır küçük balıkçının işi; ne gelirse kovaya; öyledir şükrü; bazen bolca yosun da ayıklar ince ince ördüğü ağlardan…

Güven Serin