EY TALİH-O FORTUNA

Kamera; Güven   Moda-İstanbul

 Müziktir unutmaya karşı duran,sevgiye şarkı

sözleriyle su,yiyecek taşıyan. Müziktir,

okşayan,dinleyen,söyleyen ve coşturan...

EY TALİH- O FORTUNA

  Günümüzde, her an siyasi uygulamaların insan kaderine başkaldırı biçimine dönüştüğü ve insanlık dışı kazaların, cinayetlerin hüküm sürdüğü bu anlarda bizi kurtaracak şeylerden bazıları; çalışmak, öğrenmek, fikir sahibi olmak, derinlere bıraktığımız atalarımızın asaletini tekrar yüzeye çıkarmanın yanında müzik diyorum. Müzik, her an, hüzünler içinde, sevinçler içinde her an, yokluğuna tahammül edemeyeceğimiz dost, sevgili gibi yanı başımızda olmalı. Ancak, bu kargaşanın, bilgi kirliliğinin, muhteşem yalan saltolar içinden çıkabiliriz.

  Bu makalemde sözü tamamıyla müziğe, insan ruhuna seslenen, insan ruhuyla birlikte insanı evrenin uçsuz bucaksız bütün yaşam hazinelerine sürükleyen şeye teslim olmuşluğum, en yüksek duygularıyla

  Sizleri Carmina Burana’nın şiirini besteleyen Carl Orff’un büyük eserini, yönetmen Andre Rieu’nun eşliğinde büyük insani yolculuğa çağırıyorum;

Ey talih

Ay gibi

Değişken-sin

Hep büyüyen,

Ve küçülen;

Tiksindirici hayat

Önce zulme-der,

Sonra teselli eder,

Zihin görüşüne göre;

Fakirlik

Ve kudreti

Buz gibi eritir.

Talih, canavar

Ve boş,

Sen çark-ı felek,

Sen kötüsün

Servet geçicidir

Ve daima kaybolur,

Görgülü

Örtülü

Bana da zarar veriyorsun;

Şimdi oyun süresince

Çıplak sırtımı

Senin kötülüğüne teslim ediyorum.

Talih, sağlıkta,

Ve erdemde,

Bana karşıdır,

Güdülen,

Ve sindirilen,

Daima esarette.

O halde şu saatte

Gecikmeksizin

Titreyen tellere vurun;

Mademki kader

Güçlü kimseyi yere çalıyor,

Herkes benimle birlikte ağlasın.

 Bazen susmak, şiirin, şarkının, çalgı aletlerindeki davulların, zillerin, kemanların, çellolarının büyüsüne sığınmak yaşamın kurtuluş anı gibidir; ölüm kol gezerken, yaşam yine hiçlik dediğimiz, kötü talih dediğimiz bir anda belki son bir kez daha bizim elimize dokunur; son bir kez daha…

 Güven Serin