MARJİNAL OLMAK

Kamera; Güven Pamukkale-Aıerapolis

Eğer aylardan Haziran ayı ise ve siz Aıerapolıs'ı

bir keçi gibi gezip dolaştıysanız; bu antik şehrin

havuzu tam sizin için. Bedene mutluluk vereceği

gibi, bedeni de güzelleştiriyormuş:)) Hazır

bedenlerimiz gülmeyi unutmuş, güzellik ihtiyacı

duyarken antik şehri gezmenin ödülü olarak

; buyurun havuza. Tam bir şölen :))

Kamera; Güven Pamukkale 3 Haziran

Sütun parçaları, mermerler, kemerler ve bedenleri

güzelleştiren mineralli sular. Bendeniz güzelleşemedi.

Birincisi mayomu getirmemiştim. Önemli bir eksik.

İkincisi, Denizli misafirperverliği kendini gösterdi.

Telofon ısrarla çaldı ve arayan Fehmi Bey'di.

Fazla naz aşık usandırır hesabı, antik kent bana

doyamadan, ben de ona doymamışken; Fehmi

Bey ile birlikte güzel bir yemek ve gezinti keyfi

yaşadık. Doğrusu ağırlanmak ve önemsenmek

hoş bir duygu :)) Fakat, antik şehir ve

yeni kültürlerin açlığı öyle meşgul etmiş ki beni,

bir türlü Fehmi Bey'in zengin sofrasına ayak

uyduramadım:))

Aıerapolıs Tiyatrosu

Gezginler bu tiyatroya bayılıyormuş.

Bir harabeye dönüşmüş kent, bence

tiyatrosu ile övünmeli. Yukarıya çıkmak oldukça

yorucuydu ama değdi doğrusu.

Bu mekan mimari ve sarfedilmiş emek düşünüldüğü

zaman; baş döndürüyor.

Tiyatronun tam üst tarafındaki tabeleda şöyle bir

yazı vardı.

"Hıarapolıs tiyatrosu bugün, haçıkhavadaki

büyük bir mimarlık kitabı gibi ziyaretçilerin

karşısına çıkan bir tiyatro-müzedir."

Eyvallah.

Kamera; Güven

Bir tiyatro düşünün! Sırtını ulu bir yamaca dayamış.

Kuzeyinde upuzun ovalar, insanları beslemek

için bereket çığlıkları atıyor. Ve sanat, sanatçının

tüm  bedeninde harika alkışlar ile yaşam buluyor.

Taş, insan eliyle, oyun, insan zeka ve bedeniyle

inanılmaz bir varoluş anlatıyor bize.

Antik şehrin tayatrosu sanat gösterisi yaparken,

güneşten yanmış ve terlemiş tek seyircisi de

sanatı seven tüm ruhları çağırır bir sessizilkle

varoluşun yokoluşunu hissetmeye çalışıyordu...

Kamera; Güven 3 Haziran

Taş sokaklar ve taş yapı kalıntıları.

Taş yontucular, at kişnemeleri, kılıç ve ok

ustaları yok şimdi. Şimdi, daima yeninin peşinde

koşan harika yenilikçi ve korkunç bilgiç insanlar var...

Ne demiş değerli kocman-büyük insanlar; eskiye rağbet

olsaydı, bit pazarına nur yağarmış. Ama bu eski, bizlere

çok önemli bir şey anlatmak istiyorsa! ...

Kamera; Güven  Pamukkale-Denizli

Ah Fehmi Bey ah! Tam paçaları sıyırmış,

bende beyazlığın arınma yürüyüşüne başlayacaktım ki

beni aradın! Olacak iş mi yahu! Anladık, Denizli insanı

misafirperverdir, sıcak kanlıdır. Arkadaş, bir antik şehri,

şöyle gönlümce gezemeyecekmiyim ben? Ben de

turistler gibi çamur banyosu, bol mineralli sularda

yıkansaydım, tüm günahlarımdan arınsaydım kötü mü

olurdu yani? Ah Fehmi Bey ah!

Kamera; Güven Aıerapolıs

Kamera; Güven Aıerapolis

Güney Kapısı

Bir taş yığını gibi sessizce bekleyen bu şehir,

biraz ilgi, biraz çaba ile ayağa kalktıkça ürkütücü

bir güzelliği de gösterecektir bizlere.

Kamera, Güven  Fehmi Bey

İşte dostlarım; beni güzelik sularına

girmekten alıkoyan ve diğer antik

şehirlere gitmeme misafirperverlik

taktiği ile set çeken Denizlili Fehmi Bey.

Büyük heyecan duyduğu kiraz bahçesinin

hemen önündeyiz. Bu küçük fidanlar tam

tamına 4500 tane. İki yaşındalar. Ve

bazılarında birkaç tane kiraz var.

Başarılı işadamı Fehmi Bey, bu işte de

gelecek görmüş.

Fehmi Bey, aynı zamanda bu iş karlı tamam

da, sizi doğaya çeken, doğaya sığınma yeri

de olmasın sakın? Fehmi Bey, gülümseyerek;

"Biraz de öyle oldu. Bunca işin arasında

bu sayede doğa ile başbaşa kamaya da

çalışıyorum."

İkinci kuşak oldukça başarılı Fehmi Bey'e

yaklaşık 700 insana iş imkanı sağladı

deye teşekkür ediyorum. Dik duruş,

sağlam adımlar ve disiplinli bir

çalmışma ile ikinci kuşağın genç

işadamları.

SIRA DIŞI OLMAK

Hüsmen Ağam ile alışık olduğumuz bir başka tartışmayı yapıyorduk. Hüsmen Ağam, tam bir Trakyalıdır. Rumeli diyarını koklamış, oranın suyu-ekmeği ile büyümüştür. Sıkça tartıştığım, dertleştiğim Hüsmen Ağam yine bana yüklendikçe yükleniyor.

— Sen sıra dışı bir adamsın. Hem de gizli bir sıra dışı.

Niye böyle düşünüyorsun? Bazı konularda inandığın, inanmışlığın yanında olmak, haykırmak bu kadar da sıra dışımıdır? Peki, sen niye bu kadar sıradan ve durağansın ağam?

— Bak beni iyi dinle kızanım! Bazı zaman binanın taşları ile oynarsan, temelini zayıflatırsan binanın çökmesine neden olursun. Bina eskimiş, yıpranmış olabilir. Ya bırak kendi yıkılsın, ya da binayı onar.

Hiçbir şey anlamadım be Hüsmen Ağam.

—Anlarsın daha yaşın çok genç. Daha neler görecen dur bakalım! Arı kovanına çomak sokmayacaksın. Arılar kızınca hepsi birden saldırır ve bedeninin her yerinden sokarlar sana. Ve sen, ölüm tehlikesi geçirirsin. Hem, arıların balını yemek varken, sefasını sürmek varken; arılar ile niye uğraşırsın be kızanım?

Bazen görmeyecek, bilmeyecek, duymayacaksın!

Peki, Hüsmen Ağam, neden bizler eğlenemiyor, zenginleşemiyoruz. Ve neden bizler zenginliği sadece kocaman cipler, villalar olarak algılıyoruz? Cep telefonundan, bilgisayarına, aspirininden, serumuna kadar dışa bağımlıyız. Zengin devletlerin buluşlarına milyarlarca dolar patent hakkı ödüyoruz. Bizler bu kadar sıradan yaşayıp, görmeme, duymama, bilmeme merakı yüzünden bu kadar büyük bir boşluk-çaresizlik yaratmıyor muyuz?

— Of bre kızan of! Sen beni öldürecek misin? Ben sana ne diyorum yahu? Bu ülkeyi, bu dünyayı sen mi değiştireceksin? Edebiyatın, sosyalliğin, filozofluğun sana ne yararı oldu. Daha bir araban, bir villan bile yok. Konuşuyorsun ama boşuna…

Hüsman Ağam sana bir şey soracağım.

—Sor bakalım.

Gelişmiş medeniyetlerin neden çöktüğünü, neden istilaya uğradığını, neden yok olduklarını hiç sorguladın mı sen?

— Niye kafa yorayım onlarla. Ben senin gibi sıra dışı bir deli miyim?

O müthiş imparatorluklar, uygarlıklar, gelişmişliğin en güzelini, en varlıklısını, en göz alıcısını yaşamadılar mı?

— Eh yaşadıysalar ne olacak? Hepsi tarih oldu. Biz, bu ana bakalım evlat.

Roma, Bizans, Osmanlı, Türkiye olmadı mı? Efes, Truva, Mısır Uygarlığı, Sümerler, Asurlar, Hititler, İnkalar, Aztekler, zamanın bolluğunu, görkemini yaşamadılar mı?

—Yahu sen ne demeye çalışıyorsun beni çatlatacak mısın?

Olur, mu Hüsmen Ağam! Ben seni niye çatlatayım. Sen çatlarsan ancak çok yemekten çatlarsın. Gezmeyi sevmesin. Düşünmeyi delilik olarak anlatırsın. Eski uygarlıkların kıçına bir tekme vurmuşsun…

Ben diyorum ki Hüsmen Ağam! Hiçbir gelişmiş uygarlık çevresini de gözetmeden, düşünmeden varlığını koruyamıyor. Eğer dengeler sürekli o uygarlığın lehine gelişir, etraf inanılmaz derece sömürülürse, o gelişmiş uygarlık büyük sessiz topluluklar tarafından yutulmak için geri sayıma başlamış oluyor.

— Yani Bizans öyle mi oldu be kızanım? Ne alakası var şimdi. Biz anlı-şanlı ordumuz ile geldik, karadan gemi indirdik denize. Sonra koca toplarımız, aslan yürekli ordumuz ile o Bizans’ı ele geçirdik.

Hüsmen Ağam esas sorun, ele geçirip, istila etmek değil elbet. O zaman öyleydi. Kendi şehrini, medeniyetini koruyamıyordun. Biraz gelişi mi, ışıltılar saçmaya başladı mı; bir sürü göz seni takip ediyordu. En zayıf anında saldırıp avını parçalıyorlardı.

Sevgili Hüsmen Ağacığım, şimdi de aynı değil mi? Artık uygarlıklar ele geçirilip bilinen şekilde istila edilmiyor. Böl-parçala. Veya borçlandır, ona uygun korkulacak rakip ve düşman oluşturacak; sürekli birilerine ihtiyaç duymasını başaracaksın. Artık istilalar böyle yapılıyor Ağam.

Tüm insanları, insanlığı seveceğiz elbet. Ama çalışmayı, öğrenmeyi, bilgiye kucak açmayı da öğrenmeliyiz. Kendi buluşlarımızı yaratmalıyız. Kendi kültürümüzü korumalı, boşluk içinde savrulan gençlerimizi özenme debelenmesinden kurtarmalıyız.

— Of be evlat! Yazdığın yetmiyormuş gibi bir de bir araya gelince konuşmaya başlamıyor musun vallahi dayanamıyorum. Bırak bu düşünmeyi, irdelemeyi, yazmayı. İnsanlık bir taraftan duraklarsa, diğer taraftan bir başka çıkış yolu bulur. Ye, iç, eğlen, Bak etrafa rengârenk insanlar ile dolu. Bak benim göbeğime! Oh be yine karnım acıktı. Şimdi lafı bırak da, karnımızı doyuralım. Seni dinleme ücreti olarak elli köfte söylersen vallahi sana minnet duyarım…

Hüsmen ağam, ben diyorum ki, beynimiz aç. Karnımız nasıl olsa bol ve ucuz ekmek ile bir şekilde doyuyor. Nasıl olsa, bizler protein, vitamin, mineral hesabı yapmıyoruz. Diyorum ki, azcık sıra dışı olmalı, bu sıradanlığı bırakıp, bu milletin de bir şeyler üreteceğini, yeni buluşlar yapacağını, sağlığa, bilgi çağına, sanata, spora bir şeyler katacağını gösterelim, kanıtlayalım be ağam!

— Sen daha bana elli köfte söyleyemiyorsun, bir de milletin sorunlarına çare bulalım diyorsun! Hadi git işine. Ben şimdi gider bana bir yemek söyleyecek efendileri bulurum. Birazcık ağalanır, birazcık dert yanar ve birazcık da övgüler söyledim mi tamamdır kızanım…

Yolun açık olsun Hüsmen ağam.
Güven