BEN EVDEN KAÇTIM

 

                                                    BEN EVDEN KAÇTIM

  Evden kaçtım ben.

Kapalıydım önceden.

Öyle istiyor sevdiğim ve babam.

Bir süzülüş,

Körpe gözyaşları…

 Bir el uzanıyor,

Islaklığın hissiyatına

Duygulandım müziği duyunca.

Evleniyor bugün o…

 Kim?

Üç yıl birlikte olduğum oğlan.

Oysa bitmedi sevgimiz.

Ben, ben değilim artık…

 Kapalıydım önceden,

Şimdi açık…

Aynı mahallede yaşıyoruz

Katlanamam buna

Kaçtım, mahalleden,

Beni örseleyecek her şeyden…

Yaşın?

On sekiz…

Gözlerin kocaman ve siyah

Tenin beyaz ve aydınlık

Sevgiye dokunmuşsun

Bırak öyle kalsın

 Küsme kendine, tenine

Ve seni sen yapan ruhuna

Yüzleş gerçeğin kendisiyle

Kanma sevgisizliğin art niyetine.

 Bir ana, bir sevda dilleniyor

Kanma gururuna

Kaçma kendinden

Yaşama tutun dört elle Tuğba

Yaşam, sevginin seçenekleriyle dolu…

15 HAZİRAN 2015

 Not; Bir vapur yol alıyor, yaşama akan bir yaşanmışlık; on sekiz yaşında bir kız ‘Tuğba’ ile aramızda geçen bir diyalog…

 Güven SERİN