Kamera; Güven Uçmakdere-Tekirdağ
Biz üç kişiydik.Bedirhan,Nazlıcan ve Ben...Öyle der sanatçı,
içe kazınmıştır kaybedişlerin acısı;sonra! Sonrası,şairlerin,
bestecilerin işi. Ya sonra? Kültüre dönüşür Nazlıcan,Bedirhan;
bütün serin yaylaların,bütün acılarla ovulanların şarkısıdır
artık...
Kamera; Güven Uçmakdere
Kiraz ağacı, zeytin ağaçları ve Ganoslar
Kamera, Güven Uçmakdere
Sarı Papatyalar. Uygun bir toprak,bir parça nem ve ışık;
sanatçı hep çalışır;renk renk, desen desen...
Kamera; Güven Ardıç Ağaçları
Sığınma evleri...Soğuk bıçak gibi kesmek
isterse yürekleri,dağların ardıçları vardır;yaşamı
dengede tutan,soylu yeşillikleri..
Kamera, Erdem
Ben bu harekete kurban oluram..
Kamera; Güven Uçmakdere Diyarı
Buralarda her şeyiniz bitebilir; ümitleriniz bile.
Bitmeyecek bir tek şeyiniz var; su... Su,
yaşamdır...
Ey serin dağların suyu,ey akışın bin cana
kurban olduğu soluk..
Kamera; Güven
Dağların sanatsal gösterileri vardır. Her mevsim,neredeyse her gün
farklı kısa film gösterileri.
Bulutlar mı yere inmiş, yer mi bulutlara...
Kamera; Güven Uçmakdere
Yürüyüş ekibimiz; Çetin Bey, Erdem, Yunus Usta ve Mehmet
Not; Yunus Ustanın elindeki balta, yaş ağaçlar için değil, kuru
ağaçların kamp ateşinin ve yürüyüşün sembolik nesnesidir.
Kamera; Güven Ganoslar
Kamp Ateşi
Bu işin en zevkli kısımlarından birisidir. Beslenen
ruh,beslenecek ve dinlenecek olan beden...
Kamp ateşi sadece soğanın kokusunu duymak için
yakıla bilinir; öyle bir koku ki; değmen,değmen benim
gamlı keyfime...
UÇ MAKDERE BAĞLARI-VİRAN BAĞLAR
Ganoslar diyarı en hakiki görsel şölenleri sunar; yöreye
uyum sağlamış katırtırnakları, ardıçlar, kuş konmazlar, hatmi çiçekleri,
çiğdemler, papatyalar; neredeyse iç içe geçmiş vadileri, yamaçları, tepeleri;
insanı sarhoş edecek gibi buğulu baharat kokularıyla Uçmakdere Köyü
yaşlılarıyla direnmeye devam ediyor.
Ardıçların her daim
yeşil oluşu, iğne yapraklarının iç içe geçmişliği nice canlıya sığınma evi gibi
yaşam soluğudur. İnsan için bacası tüten, sıcak çorbası olan bir kulübe neyse
ardıç ağaçları da soğuktan kaçan tavşanlar, tilkiler, kuşlar için odur…
Döngü yepyeni bir
dönüşüme hazırlanıyor. Dünyamızın aldığı yol, izlediği yörünge insan beynini
zorlayacak kadar uzun ve sıra dışı güzellikte bir olay. İnsanların eski ile
yeni telaşı hiç bitmeyeceği de bellidir.
Sağlıklı bir insanın
hafızası, azimli yürekliliği; eski dediği şeyi yok etmezken, yeninin de baş
döndürücü gururuna teslim olmaz. Evrenin sonsuzluğu, uçsuz bucaksızlığı
karşısında hiçbir şey yapamayacak kadar güçsüz olan insan, kendi içinde
kıyametleri kopartacak kadar güçlüdür. İşte o yüzden vahşetler, dramlar bitmez…
Ganoslar, Uçmakdere
Köyü bir şehrin terapi merkezi, insanlığın buluşma adresi olacak kadar güzel
bir yer. Nice çaresizi çareler, nice düşüncesizi düşünceyle doldurup, duru
pınarlardan su içmiş gibi saflığa hazırlar. Buranın dağlarında, katırtırnağı,
ardıç ağaçları şahitliğinde her an gizemli bir patikanın şaşırtıcı oyunuyla
kaybolabilirsiniz.
Yürüyüş ekibimiz
Aralık ayının son günlerine denk, döngünün yeniden yürüyeceği mevsimlerin
geçişine anlam katan istek içinde bir araya geldi. Beş kişilik grubumuza iki
yeni arkadaş katıldı. Çetin Bey ve Mehmet; hiçbir yabancılık duygusu kabul
etmeyen, samimiyet ile fışkıran tabiatın tanıklığında onlara teşekkür ettik.
Yunus Usta her
yürüyüşün vazgeçilmezi; öncü bir doğasever! Doğanın dilini bilir. Erdem,
tabiatın şakacılığı kadar şakacı, yaşama adanmışlığı kadar yaşam taşır.
Günlerin mevsimlere;
kış mevsiminin ilkbahara daha fazla ışık taşımaya başladığı bir kış günü
Uçmakdere Köyü ve viran bağları içinde olduk. En güzel üzümün yetiştirildiği,
zorlu yamaçlarından katırlarla taşındığı üzümlerin sahipleri yok artık. Üzüm
bağları da çoktan viran; viran evler gibi, insanlar gibi; dokunmayan ellerin,
bakılmayan gönüllerin gönülsüzlüğü içinde toprağa karışacakları zamana kadar
öyle bekliyorlar. Bağların kütükleri, kütüklerin üzerinde yeşillenen filizleri
yok artık.
Uçmakdere’nin viran
bağlarını görünce, ülke yönetiminin, şehir yönetimine yansıyan viranlığını da
görüyorum. Vali, Belediye Başkanı, Meclis Üyesi; hangi konumda olursanız olun;
yaşadığınız, sorumlu olduğunuz şehri, bu şehri besleyen köyleri; köyler içinde
acil korunması gerekenleri bilmeniz gerekir. Yoksa bütün derdiniz yol,
kanalizasyon, beton dökmek; göçlerin dayanılmaz çekiciliğini destekler görünüp;
insan kalabalıklarıyla insanlık dramı yaşatmak mıdır?
Uçmakdere Köyünün
bağları kadar evleri de viran. Bakımlı yazlık evlerinin bacaları kış günü
tütmüyor. Çünkü köyü köy yapan dört mevsim yoklar. Ama köyün içindeki
viranlığın içinde tüten bacaların yaşlı insanların kahveci İbrahim’in
kahvesinde buluşuyorlar. Kahveci İbrahim, viran köyün, viran bağların
yalnızlığına çoktan alışmış. Yüzündeki insan gülüşü, bildik üzümün, şarabın
gösterisi gibi; toprak, kütük, filiz, üzüm kokuyor…
Yanlış politikalar
Anadolu’nun cennetlerini cehennem eder gibi Tekirdağ’ın Uçmakdere Köyünü, üzüm
bağlarını da çürümüşlüğe bırakmış. Tepelerinde, vadilerinde dolaşmayı büyük
kabul ediş töreni gördüğüm Uçmakdere Köyü için filozof Nietzhce’nin sözünü
hatırlatmak isterim;
“ Sadece kalbimizde
zaten ölmüş olan şeyler için sözcükler bulabilirsiniz; konuşma eylemlerinin
içinde her zaman bir küçük görme vardır.”
Bu gamsızlığa,
viranlığa Emerson da bir şeyler söyleyecek;
“ Bu kelimeleri
keserseniz kan akar, bu kelimeler damarlıdır, canlıdır.”
Güven Serin