VAKTİM OLSAYDI!
Keşke, sözcüğünün
pişmanlığı “Vaktim olsaydı…” iç çekişinin acısı kadar büyüktür. Ölüm
döşeğindeki insanların bazılarıyla yapılan son nefesten önceki bilimsel
çalışmalarda “Dünyaya bir daha sağlıklı bir şekilde gelseniz ne yapardınız?”
Sorusuna, ölüm döşeğinin saygın insancıkları şu yanıtları vermiş; “ Daha fazla
seyahat ederdik… Daha fazla hoşgörülü olurduk… Kırılan, dökülenler ile fazla
uğraşmazdık…”
W.Shakespeare’nin
(Şekspir’in) büyük yapıtı Hamlet’in ölmeden önceki yüce dileğinde, korkudan çok
edebi bir saygınlık içerisindeki seslenişi şöyle devam eder;
“ Ölüyorum Horatio” Sadık dostu Horatio,Hamlet’i o halde
izlerken,ölümü düşündüğü zehrin kalan kısmını içmek istediği de çektiği dost
acısından bellidir.
“ Vaktim olsaydı…
Ama bu ölüm jandarma gibi yakaladı mı bırakmıyor insanı…” Yiğit Hamlet ölmeden
önce en yüce dileği bir parça VAKİT” Ortalama bir insan ömründe olan bolca şey
vakit değil midir? Yaklaşık 26 Bin gün ve geceye sahibiz… Doğumumuzdan başlayan
bu vakit nasıl değerlendiriliyor?
Yarısı uykuda,
yarısı dünyayı, çevremizi algılayacağız derken, geçen kaprislerin
kelepçelerinden…
Vaktim olsaydı
eğer;33 yaşında ölen kardeşimin gözlerinden daha fazla öperdim… Eğer vaktim
olsaydı;58 yaşında ölen babamın doymadığım sesine daha fazla sarılırdım… Vaktim
olsaydı; şefkatinden ağır bir yük, soylu bir alınganlık yaşadığım ninemi,
küçükken beni sırtında taşıdığı gibi birkaç dakikalığına onu güldürmek için
taşırdım…
Eğer, biraz daha
vaktim olsaydı; 61 yaşında ölen dedemin kemikli sırtını, ağrıyan, sızlayan
bedenini biraz daha ovalardım, güçsüz, minik ellerimin gelişmemiş kaslarını
daha çok çalıştırırdım…
Vaktim olsaydı eğer;
dünya ve ülkemizin klasikleri olmuş kitaplarını, yazarlarını, şairlerini
başköşede tutmaktan öte onların ruhlarıyla her daim sohbete hazırlık yapar,
çalışma masamda onlarla sohbetin en koyu olanlarına girişirdim…
Vaktim olsaydı eğer;
kütüphaneler-imde beni bekleyen kitapları, henüz okumadığım kitapları dahi iki
kez okuyup, küçücük kırıntıları olan kültürleri, hümanizma adına genlerime akışını,
Meriç ırmağını izlediği gibi izler, beden hücrelerimin salsa yapan dansçının dansını hissederek,
flütlerin, davulların sesleriyle şenlenirdim…
Vaktim olsaydı;
seyahatlerin çok uzaklara gitmek değil, en yakınımızdaki uzağa ulaşmak ister,
her gün gelip geçtiğimiz caddelerde, sokaklarda, parklarda yaşayan ağaçların,
kuşların farkına varıp, onların öykülerini dinlerdim…
Vaktim olsaydı;
sapanla yiğit bir avcı gibi öldürdüğüm serçelerin ruhlarından tek tek özür diler,
öldürmenin affı olmayacağını bilerek, acılı bir avcı, ıslah olmaz bir vicdanın
inlemesini duyar, gafletin içinde yüzen ilkel sevinçlerimizin erdem-sizliğine
yanardım…
Vaktim olsaydı eğer;
polemiklerle (Dalaşmalarla-Söz kavgaları) geçecek bir dakika dahi olmadığını
yaşarken anlatmak, anlatırken yaşamak isterdim…
Hamlet ölmek üzeredir.
Kötülüğün kahramanları başarıya ulaşmış iki yiğit insanı zehirleyerek ölüm
uykusuna göndermişlerdir. Hamlet’in son sözlerine söyleme zamanı, edebi ve
sosyoloji adına paha biçilmez bir şeydir;
“ Ölüyorum Horatio… Bakın şafak alaca
etekleriyle yürüyor… Vaktim olsaydı…”
Sahnede izler gibi okudum; ne müthiş cümleler... Tanrım ne olur Güven 'e istediği vakitleri verir misin? Daha çok yazsın daha çok okuyalım... Lütfen. Teşekkürler...
YanıtlaSilHer anı, her saniyeyi, zerre kadar boşa geçirmemenin, dolu dolu yaşamanın önemi nasıl da ortaya çıkıyor insanın içini sızlatarak...
YanıtlaSilÖrneklerinize ek olarak ben de EĞER adlı ''sarsıcı'' şiirin son dizilerini bırakayım buraya.
.....
Eğer yeniden başlayabilseydim,
Daha hafif seyahat ederdim,
İlkbaharda ayakkabılarımı fırlatır atardım.
Ve sonbahar bitene kadar yürürdüm çıplak ayaklarla.
Bilinmeyen yollar keşfeder, güneşin tadına varır,
Çocuklarla oynardım.
Bir şansım daha olsaydı eğer.
Ama şimdi seksenbeşindeyim ve biliyorum ki
ÖLÜYORUM.....
Jorge Luis Borges
Teşekkürler Arzu Öğretmenim sanırım insan her daim bu seslenişi yapacak;24 saat üretenler dahi:))
YanıtlaSil
YanıtlaSilSevgili Zeugma yazı yaşamı içerisinde daha çok okumaya başladığım zaman ağzımdan dökülen bir söz olmuştu;"İnsan olmak için bana en az 200 yıl lazım:))" Etliyi-butluyu,tuzluyu-tuzsuzu,iyiyi-kötüyü,soğuğu-sıcağı,yaşamı-ölümü,varsılı-yoksulu deneyimlerken daha beş on sözcük ilave etmişken yaşama;bir bakmışsın kısıtlı dünyevi yaşama uyarıda bulunuyor.İnsanın doyumsuzluğu,yaşama ait hücrelerimizin ölümsüzlüğe olan umudu,mitlerde hep var;dünyevi yaşam ise henüz beklemede:)) Şiir tam yerini bulmuş;çok teşekkürler...
Kısıtlı hayatımızda çok da her şeyi düşünmemek gerek. Daha çok seyahat ve daha sevdiklerimize vakit ayırmak, bir de çok okumak. Kalanı nasıl olsa oluyor.
YanıtlaSil
YanıtlaSil"Hayat kısa/Kuşlar uçuyor" Şairler,filozoflar ve yazarlar,her daim bir şekilde nazikçe uyarıyorlar;Teşekkürler Beyda
valla hayat kısa işte hafif yaşayıp günü değerlendirmeli. hiçbişiyi ciddiye almamalı. geçmişi düşünmeden, anın tadını çıkarmalı :)
YanıtlaSil
YanıtlaSilİnce bir çizgi:)) "hafif",belki de "kararında" nasıl derler;cimrilik ile savurganlık arasındaki çizgi gibi;her ikisinin dışında bir çizgide gizli olan hafif,eğlenceli ve amatör bir yaşam...Teşekkürler Deep