BİR MEZARLIK DÜŞÜNÜN

Kamera; Güven 

Aşiyan Mezarlığı-Çocuk Mezarı...

Kamera; Güven 

Bir gül,taş ve ustalık... Sadelik ve soylu sükunet...

                                       BİR MEZARLIK DÜŞÜNÜN

 Düşünün! Hatta düşüncenin ötesine geçip; bir mezarlık gezin. Taşları, mezarı anlatan anıtsal örgüsü; o insanın, insanlığını, onun geride bıraktığı yaşam kırıntılarını anlatıp anlatmadığından öte bakmanın düşüncesi…

 Düşünün; bir mezarlık; İçinde ölmemiş Orhan Veli; Velinin oğlu; o bildik Orhan. Mehmet Serez’in düştüğü belediye çukuru gibi bir çukura düşüp de sonrası ölüm listesinde geçen şair…

  İyi sanat başının çaresine bakar derler. İyi şair de, ölümün çaresine bakar; yaşama döner; katman katman, algı algı, mısra mısra…

  İbnü’l Arabi; “ Her şey her şeye bağlı, ayrılmaz birbirinden / Yalnızca söylediklerimi alın, alın benden” der yüzyılların kayıp zamanlar ötesinden.

  Veli’nin oğlu Orhan Veli ise Aşiyan Mezarlığının orta yerinde bir yerde; Tezer Özlü’nün mezarının batısında, Turgut Uyar’ın güney doğusunda bir yerde;

Uzaklarda hiç durmayan çıngırak seslerini anlatırken insanı da anlatır;

Kapalı olan gözleriyle, açılmamış göz ve kulaklarımıza martıların kanat sessizliğinde duyurur şiirini;

İstanbul’u dinliyorum gözlerim kapalı

Başımda eski âlemlerin sarhoşluğu

Küfürler, şarkılar, türküler, laf atmalar

Bir şeyler düşüyor elinden yere

Bir gül olmalı

 Biraz ötede Tezer Özlü. Hep mutsuz, hep hüzünlü; artık değil… Ama yine de söylüyor söyleyeceğini;

 “ Tanımadığım bir kentte ne denli isterdim yitip gitmeyi… Ama böyle kolay değil. Henüz rüzgârlara doydun mu? Sor kendine… Henüz bulutlara doydu mu? Henüz haykıra bildin mi? “

  Aşağılarda; belki mezarlığın biraz yukarısında bir yerde kırık mezar taşını anlatan; yarım kalmış, bitmemiş bir hayatın sembolü Onat Kutlar; siyan ve yarım mezar taşıyla Orhan’a, Tezer’e, Turgut’a ve Attila’ya bakıyor.

 Onat, yarım kalmışlığı, bitmemişliği; öfkeyi, barışı, insan yüceliğini anlatıyor;

 “ Vermeme olanak yok bana verdiklerini

Ama ayrılırken bir hesaplaşma da gerekli

Geçmiş bunca güzellikten bir anı olarak

Ben seni alayım, istersen sen de beni.”

   Bu mezarlığın sessiz sakinleri yeterince konuştu konuşacağını. Dediler diyeceklerini. Patlayan yıldızlar nasıl üretiyorsa elementlerini, bilinen ölüm, yaşama doğru süzdü onları. Yaşama katkı veren, evreni ve dünyayı oluşturan o yüce elementlerin binbir çeşit canlısı gibi, felsefeleri, hayata ve hayatlara bakışları kaldı geriye.

 Turgut Uyar da bu mezarlıkta uyuyor. Bir garip gibi değil; bir şair, filozof; düşünce adamı gibi;

“Şimdi gemiler geçer uzaklardan

Gönlüm güvertede sereserpedir

Gün olur bütün kaygılardan uzak

Ben de gelirim.”

  Bir yazar; Demirtaş Ceyhun da orada. O mezarlıkta; Aşiyan’da… Fatih Sultan Mehmet’in inanca kenetlenişini anlatan, bir yıldan çok az bir zamanda inşa edilmiş eser; Rumeli Hisarının ( Boğazkesen Hisarı) hemen yanı başında…

 Attila İlhan;

An Gelir

Paldır kültür yıkılır bulutlar

Gökyüzünde anlaşılmaz bir heybet

O eski heyecan ölür

 Ahmet Hamdi Tanpınar; Ne zamanın içinde, ne de dışında olduğunu anlatır; tıpkı yarım kalmış, bilerek yarım bırakılmış; bitmemiş tapınağı, mabet’i anlatan mezar anıtları gibi…

  Burası düşünülen ve bilinen bir mezarlıktan öte bir mabet… Yarım kalmış, hiç bitirilmeyecek, hep yarım kalacak Aeneas Destanı gibi bir yer Aşiyan Mezarlığı.

  Mustafa Kemal’in değişmez Hariciye Vekili Dr. Tevfik Rüştü Aras’tan, Yahya Kemal, Onat Kutlar, Orhan Veli, Tezer Özlü’ye, Ülkemizin ilk kadın sanatçısı Bedia Muvahhit’e kadar; sanatın, siyasetin, paşaların, askerlerin dolup taştığı yer.

  Aynı zamanda dünyevi kavgaların sükûnet içinde çözümlendiği muhteşem buluşma, çam ve sarmaşığın, servi ağaçlarının, sur ve burçların gölgesinde boğazın serin ve derin akıntılarına bir nefes uzaklıkta; yamaçlarda yamaçlara; tepelerden tepelere bakan bir diyar…

 Güven serin