ŞAFAK ÇOK YAKIN

Kamera;Bülent HORA FENERİ

Kamera; Güven Hoşköy-Tekirdağ

  ŞAFAK ÇOK YAKIN

Sayıklayan bir insan,

Sıcak terlerin içinde!

Prangalar sıkıştırmış ruhunu.

Eziyete dönüşmüş bahar çiçeğinin ömrü.

Biliyor, ömrün kısalığını.

O yüzden, tereddüt ediyor,

Sıkıntı, boğuşma ve boğulma;

Kabul mü etsin, etmesin mi?

Şafak, çok yakın!

Arılar çoktan çıkmışlar yola.

Kuşlar, uzlaşmacı çığlıklarıyla,

Kendi koruluklarında.

Bir kâbus, yarı ölüm anı

Duyuyor, hissediyor,

Yakın olan şafağı.

Kaldırıyor insan örtülerini,

Kör sevgilerin utançlarını

Kırıyor, yok ediyor insana dair ne varsa

Yeniden, yontuyor, kendi eserini

Çünkü

Duyuyor,

Hissediyor,

Yakın; şafak çok yakın.

Güven Serin