GÜLMEYİ, GÜLÜMSEMEYİ
UNUTTUK MU?
----------------------------------------------------------
Büyük çoğunluk, sırıtma
ile gülmeyi birbirine karıştırır. Sırıtma, gülmenin yozlaşmış, sahte kılığa
bürünmüş halidir. İçinde bir tek tebessüm kırıntısı dahi bulamazsınız…
Sırıtma, siyaset,
ticaret kokar. Sadece bunlar koksa iyi; sahtekârlık da kokar… Henrı Bergson
gülünç etkinin tam olarak ortaya çıkması, etkisinin yayılması için kalbin bir
anlığına hissizleşmesi gereklidir, der.
Bir anlığına
hissizleşen kalbin, gülünçlüğü saf haliyle algıladığını anlatır. Her daim
aranan şey; saflıkta gizli değil mi? Yani doğallıkta! Bütün şamata, gürültü,
gelinen nokta; aranan, özlenen şeyin o saf hali olduğu anlaşılıyor…
Kendimizi ait
hissetmediğimiz kültürlerin yaratacağı dalgalar algımızın, hissiyatımızın veya
saf halimizin dışında kalır çoğu zaman. Hissiyatımız, saflığa mahkûm olmayı
veya cansızlığı seçme görüntüsüne dönüşür.
Bir rahip Pazar gürü
herkesin ağladığı, gözyaşı döktüğü vaazını verir. Bir kişi ağlamıyordur. Bir
adam! Ve ona, niçin ağlamadığını sorduklarında bu cemaatten değilim! Der.
Onların hissettiğini hissetmez.
Ortak masallar,
hikâyeler, türküler, şiirler bu yüzden önemlidir. Her ne kadar evrensel düşünce
bütün sınırlara meydan okuyor olsa da,21.yüzyıl kendi kültürünü, savunma ve
cemaatini oluşturuyor görünse de; kuru bir hayranlık, değişim; imbikten
geçmeyen hiçbir davranış, sahiplenme veya düşünce; ortak kültüre dönüşmüyor;
dönüşemiyor…
Güven Serin
evet yaa bizim ülkenin bol gülmeye kahkahaya hafifliğe neşeye çok ihtiyacı var yaaaa.
YanıtlaSil
YanıtlaSilMizah ve mizaha dokunma anlayışı,algı ve sezgileri;sanırım bir gün bolca zaten var olan mizah yağmurlarıyla yıkanacağız:)) Teşekkürler Deep...