BU ŞEHİRDE ZEKİ VARAN YAŞADI

                                 BU ŞEHİRDE ZEKİ VARAN YAŞADI

 Güle güle; Allahın rahmetiyle Zeki ağabey… Sessiz sedasız; son anlarını hastanede dermen umarları içinde; hoşlukla Zeki ağabey…

  Habertrak Gazetesinin neredeyse çekirdeği, ana kolonları gibi; gazetenin kurulduğundan beri; en çok inanmış ve katkı sağlama gayretiyle son ana kadar; köşe yazarlığımızı, daha iyiye, itibarlı hale nasıl geleceği üzerine soluk, neşe ve öneriler getirmiş insan…

  Bazı insanların yaradılışında vardır; duruşunda saygınlık. Hiç konuşmasa bile, bir eserin abidevi sessizliğinde derin, anlaşılmaz bir saygı doğar onların almış olduğu nefesin veya nefessizliğin olduğu yerde.

  Zeki Varan da öyle insanlardan birisidir. Kahveden de iyi anlar; rakının içilmesinden de. Sofraya oturmanın nezaketinden de, kalkmasından da haberdar olan insan; Zeki Varan… Resmi duruşu vardı; her resmi ziyaretlerimizde, konuşması, evsahibi olan insana da ince bir güven duygusu verir; dikkatle dinlenir söyledikleri.

  O gazeteciliğe; şairliği kadar inanmış bir insan; zarafetin de nezaketin de kendisi… Köşesinde, şiire inandığı kadar fıkraya; fıkraya inandığı kadar politik yazılara da yer verdi. Daha ne çok şey konuşmak ve yazmak istediğini biliyorum.

 Her okuyan, öğrenen, inanç ve sevgi sahibi olan gibi; vermenin, sunmanın almaktan daha önemli olduğunu bilen Zeki ağabeyimiz; güle güle; Allahın rahmeti seninle olsun…

  Severdi şiirleri. Belki de sessize mırıldanırdı mısraların derin uzun soluklu ölümsüz deyişlerini.

 Bir başka şair; Yahya Kemal Beyatlı’da onun gibi severdi şiirleri. Ülkesini, yurdunu, vatanını, hürriyetini ve titizce ölümü beklemeyi! Her ikisi de bilirlerdi bu işin kaçılmaz olduğunu. Yazgının eninde sonunda kadere doğru yol alacağını; bilirlerdi ve onun için bunu anlatan şiirler yazdılar.

 Hoşlukla Zeki ağabey! Huzurla; güle güle; Allahın rahmeti seninle olsun… Sana bir vedaının seslenişiyle değil; her zamanki gibi yanımdaymışçasına kahve sohbetinde üstelik Yahaya Kemal’in de bir şiiriyle hoşluklar diliyorum;

Günler kısaldı… Kanlıca’nın ihtiyarları,

Bir bir hatırlamakta geçen sonbaharları

Yalnız bu semti sevmek için ömrümüz kısa…

Yazlar yavaşça bitmese, günler kısalmasa…

İçtik bu nadir içki’yi yıllarca kanmadık…

Bir böyle zevke tek bir ömür yetmiyor, yazık!

Ölmek kaderde var, bize ürküntü vermiyor;

Lakin vatandan ayrılışın ıstırabı zor.

Hiç dönememek ölüm gecesinde bu sahile,

Bitmez bir özleyiştir, ölümden beter bile…

  Bir Aralık sonu; bildik söylemlerin havai fişekleri patlarken yeryüzünün biraz üstünde; eski ile yeni yer değiştirirken; beden ile ruhun ayrımı; sonsuza göçü; bir nefesin daha soluksuz kalışı yaşandı Tekirdağ’ın sessiz hastane odasında.

  Zeki Varan’ın kalbi, soluğu; buz kesti; ruhu sımsıcak yükselirken insanın çok ötesine; derinlerin derinine; yükseklerin yükseğine; belki de ulaşılmaz sandığımız en yakına…

  Huzurla Zeki ağabey! Birlikte çıktığımız kervan; ağır aksak tam tamına 12 yıl; aynı köşenin, yazgının, farklı seslenişleri, yorumların içinde; hep birlikte, hep daha iyiyi hayal edip düş kurduk.

  Allahın rahmetiyle Zeki ağabey; huzur içinde…

Güven Serin