İŞTE O

Kamera; Güven   Athena Tapınağı-Assos 

İŞTE O

  7 Milyar insanın soluk aldığı dünyamızda hüzünler, savaşlar kadar aşklar da yaşanıyor. Ne hazindir ki aşka dair iyi ve güzel şeylerin çoğu büyük kargaşaların dehlizlerinde, karanlık gölgelerinde yok oluyor.

 Bir toplum sadece “ekmek kavgası” felsefesine tutunmuşsa, böyle ilerlemesi isteniyorsa, o toplum aslında gerilemenin muhtaçlığı, düşünememenin büyük suskunluğu içindedir.

  Erich Fried 1921 yılında Viyana’da doğdu. Babası Naziler tarafından işkence ile öldürüldü. Kendisi de büyük suçlamalar yüzünden ülkesini terk etti. Hiçbir oluşum, sembol insan denen mucizevî canlıdan daha önemli olmadığı halde bitip tükenmek bilmeyen arayışların, sapkınlıkların savaşları insanlığı acılar yaşarken, yaşatırken dahi eserler vermeye zorlar.

 Erich Fried önce yazarlığın ormanlarında gezindi. Ülkesinden ayrılışı, yaşadığı büyük acılar sayesinde şiire tutundu. Büyük kargaşada tam olarak anlaşılmayan şiirleri sakin dönemlerde ise, edebi düşüncenin ilgisini, takdirini kazandı.

  Erich Fried’in “ işte o” şiiri oldukça güzel ve anlamlıdır;

İŞTE O

Saçma diyor

Akıl.

Neyse işte o diyor

Aşk

Bir uğursuzluk diyor

Hesapla çıkar.

Acıdan başka bir şey değil diyor

Korkular.

Bunun sonu yok diyor

Kabullenmekle anlayış.

Neyse işte o diyor

Aşk.

Gülünç diyor

Gurur.

Bir düşüncesizlik diyor

İhtiyat.

İmkansız diyor

Tecrübe.

Neyse işte o diyor

Aşk.

  İnsanın dünyaya gelişi sadece ekmek kavgası değildi elbet. Bugün Yunan halkının verdiği mücadele, istedikleri de ekmekten ötedir. Sıkışmışlığın büyük korkularını yaşayan çiftçiler, işçiler, emekliler ekmek kavgasının en büyüğünü veriyorlar; çünkü ölçü olarak alacakları edebi ve sanata dair bir geçmişleri; geçmişlerimiz yok. Sinema, tiyatro, geziler, sergiler olmasa da olur; önce ekmek! Ölçü böyle; çünkü savaşın, kıtlıkların, göçlerin çocuklarıyız biz. Peki, ama erken kırışan, çöken, şişmanlayan bedenlerimiz bize çığlık atarken, batı daha konforlu, sağlıklı ve huzurlu hayatlar için mücadele ederken ve bütün bunlar bizlerin gözleri önünde yapılırken; bizler, neyi bekliyoruz?

  Ölümse, zaten kaçınılmaz bir son! Yaşamsa, ekmekten öte insanca ve üreterek, sahip çıkarak; hak ederek…

  Güven Serin