YENİDEN DOĞUŞ (RENAİSSANCE)

Kamera; Güven     Antalya

Zakkumlar,Yaseminler,Hanımeliler,Limon Ağaçları

Kumsal ve Dağlar; düşü gerçeğe, gerçeği düşe

dönüştürmek için aklın sevgi ile buluştuğu

insanı; insanları bekliyorlar...

YENİDEN DOĞUŞ ( RENAİSSANCE)

Kendini arayan insanın yegâne tutkusu bu değil midir? Yeniden doğmak; yeniden yaşamak ve geçmişte yaşadığını anımsadığına dair içsel seslerden bir şeyler çıkarmaya çalışmak…

 Yeniden doğmak; yeşermek, yeşillenmek ve sonra meyveye, tohuma dönüşüp yeniden yepyeni doğuşlara çıkılan yolculuk coşku, heyecan vermez mi insana? İnsanı arayan insanın en tatlı düşlerinden birisidir.

 Düş kurmayı evrenin gökteki yıldızları kadar çoğaltmış insan, yeniden doğmayı bile ürpertici bir gerçekçilikle isterken, bugün; bize ait olan hayatımızın farkında mıyız acaba? Farkındaysak onun için ne kadar güzel şeyler yapabiliyoruz? Savaşımız, gerçek savaşımız kimle acaba?


 Hayvanlar gibi yer belirleme, yer paylaşma neslini devam ettirmeden öte, diğer yollara; yolculuklara hazırlık yapmak için bavullarımıza neleri koyduk. Ya algımızın patronu olan beynimize; hangi besinleri verdik de yeniden yolculuğun düş olmaktan çok gerçeğe yakın olduğunu anlayabilsin…

 Yeniden Doğuşu düşleyen insan, bedeni ihtiyarladıkça ruhunun gençleştiğini, tazeliğin kokusunu duyacağı hissine kapılıyorum. İhtiyarlayan beden gereken saygı ve özeni gördüğü için güzel görünecektir ihtiyarlık korkusu taşıyanlara. Yolculuğa çıkmadan önce vahşi dünya ilişkilerinden arınmış bir insan iç huzuru ile bavullarını toplayacaktır doğuşa inanan kişi. Bavulları güzel bir hatıranın sembolik düşünden öte geçmeyecektir aslında.

 İnsan ruhu, insanı harekete geçiren mucizevî enerji, insan bedeninin aklı-iradesiyle yolculuğun hazırlığı içine girer. Korkulardan arınmış insan bölmeden çok birleştirme, yok etmekten çok var etme ile uğraşır. İnsanlığı yeniden doğuşa hazırlayacak tapınakların, ibadethanelerin görkemli taşlarına ihtiyaç kalmadan bütün sınırları dinleri, ezberletilen ilkeleri kaldırıp atıverir göklerden aşağıya doğru.

Fransız şair Villon Azra Erhat’ın kaleminden Asılmışların Baladını anlatıyor;

Ey dünyada kalan insan kardeşler
Olmayın bu kadar katı yürekli
Allah da sizden razı olur belki
Sizler acırsanız bizlere eğer;
Şurada asılmışız üçer beşer;


Kuş sütüyle beslenen şu bedene
Bir bakın, dağılmadan günden güne
Bakın kül olan kemiklerimize;
Gülmeyin, dostlar, bu hale düşene.
Tanrıdan bağışlama dileyin bize.

 Villon bu şiiri kendisi için; bir mezar anıtı için hazırlamış. Villon kendi eseri için; “ tunçtan daha dayanıklı bir anıt diktim.” Demiş.

 Evrenin yasası, insanın ruhu ile ahenkli yaşaması karşılığında insandan sonra yaşayacak eserlerin yeniden doğuşuna izin verir. Yeniden Doğuşa hazırlık yapan insanın öfkesi dinmiş, kin ve nefreti kurutulmuştur. Yolculuğun büyük aşkına zamanın parçalanması her parçada duyulacak büyük öfkelere mazeret uydurması ile devam etmez. Bilir ki millet olmuş bütün milletlerin geçmiş zamanlardaki ata hayatları; kirli, paslı bol hüzünlüdür. Onları aklamak yerine ak olan zamanın savunucusu, ev sahipliği cömertliği içinde bütün insanlık için insan aklı ve vicdanı ile oluşturulan sevgi ile selamlar.

 İnsan aklı ile olgunlaşmamış bir beden, bir ruh; hiçbir inancın, kurumun, tapınağın yardımı ile olgun ve merhametli bir vicdana varması mümkün değildir. Dünya yasaları ile bölmeye, bölüştürmeye, geçmişindeki büyük kirleri ve kanları savunmaya devam eder; son nefesler bu yüzden korku ile zebaniler görmüşçesine büyüyen gözlere küçülen bedene hükmeder.

 Ne dünü kirli bırakmalı, ne de yarınlara kuşkulu girmeli. Gün ışığına, uzaktaki yıldızlara, çok yakınımızdaki ay’a şükran duygularını sunmalıyız. Bizi yerden göğe yükselttikleri, yer ile göğün arasındaki romanı anlatmaya çalıştıkları için…

 Kalıplaşmış, yenilenmeyen, insan ruhuna huzur vermeyen ideolojilerin bataklıklarına batmak, ruhumuzu korkutup kaçırmak yerine tapınaklardan daha kıymetli kitaplıklar kurmalı. İçinde danslar, felsefeler, aşklar yaşamalıyız…

Yine Azra Erhat’ın insanlaşmış kaleminden Villon seslensin yeniden doğuşun güzel hatırına;

İnsanlar tanıdım fakir zengin
Akıllı deli, dinli dinsiz,
Soylu soysuz, cömert pinti,
Büyük küçük, güzel çirkin


Ne bayanlar, halleri başka başka,
Kimi açılmış saçılmış,
Kimi takmış takıştırmış,
Ölüm hepsini aldı gitti.


 Güven Serin