YÜZLEŞME

Kamera; Güven  GANOSLAR

Bu küçük çiğdemin insanlık ile yüzleşme

gibi bir derdi yoktur. Tabiata söz verdiği

gibi her bahar; ışığı,ılıklığı ve su damlacıklarını

duyar duymaz kapısını açar ve içeri

buyur eder güzelliklere güzellik katacak

dostlarını.

Kamera; Güven     GANOSLAR

Ganosların yüksek rüzgarlı tepelerinde

yaşayan meşe ağacının da insanlık

ile yüzleşmeye ihtiyacı yoktur.

Zaten rüzgar,soğuk ile seçtiği

yüksek ve zorlu tepede yüzleşiyor o...

Böyle zorlu tepelerde yaşamak zor iştir.

 İnsan denen canlıyı titretir,

 başını döndürür de sonra

insanlığın yüzsüz çukurlarına düşürür.

Burası meşe ağaçlarının krallığıdır.

Bu karallığın tek amacı hayatta kalmak

için toprağa, taşların arasına saldıkları

kökleri ile insanlığa ayrı ve güzel bir

savaşın da olabileceğini anlatmaktır.

YÜZLEŞME

 Agos Gazetesi Genel Yayın Yönetmeni Hrant Dink’in ölümünden yıllar sonra bile kanayan adaletin pıhtılaşmış damlaları vicdanı olan insanların yüzüne damlıyor.

Hrant Dink’in eşi Rakel Dink gök kubbe altında bütün insanlara sesleniyor;

“ Hrant Dink davası benim, sizin davamız olmaktan çok, yüzleşme davasıdır. Türkiye’nin adaletle olan duruşunu sergileyecek bir davadır.”

 Güzel ülkem, soylu ülke yöneticilerim bugüne kadar ne ile yüzleşebildi ki Hrant Dink’in davası ile yüzleşsin? Hangi vatandaşının, aydınının öldürülmesi adına adaletin korkusuz terazisi evrenin sınırsız gücüne inanarak el uzattı. Terazinin bir kefesi sürekli altta kaldığı sürece evrenin yaşam adına sunduğu bu güzel dünyada mutluluk kendi krallığını yaşata bilir mi? Çok zor! Her geçen gün, koruma, korkma adına güvenlik duvarları büyütülüp, titizlikle başka çözümler aranıyor. Çökmeye, arka kapılardan sızacak kayıp insanların uygarlıklarına teslim olmaya doğru ilerliyorlar.

 Evreni anlamadan önce kendi dünyamızı, hatta ilk önce kendimizi anlamaya çalışmadan, kendi vicdanımız ile gerçek manada yüzleşmeden hangi huzurun bekçisi ve kalıcı mirasın mutlu bırakanı olabiliriz? Miraslarımız el değiştirmeye, yüz yıllarca uğraşıp yücelttiğimiz uygarlıklar çökmeye mahkûmdur! İnanmıyorsanız yerin altında yatan uygarlıkların sayısını, çöküş nedenlerini akıl yolu ile anlamaya çalışınız…

 Biliyorum Rakel Dink’in bağrı yanık! İçindeki destan ağıtlarla yüklü! Ona verecek insanlık ilacım yoktur. Sesim kısık, güvene bildiğim tek gücüm; yazılarımdır.

 Rakel’in dediği gibi yüzleşmek lazım. Artık derin yolculuklarında derin işlerin katledişmiş ölülerine gereken saygı ve bu ülkede yaşayan milyonlarca insanın gelecekteki onurlarını şimdiden kurtarmak için el ele vermenin adaleti hiç kimseyi kayırmadan yüceltmenin, harekete geçirmenin yolunu bulmak zorundayız. Yoksa bu acıların oluşturduğu büyük enerji, eninde sonunda kendi patlamasını, yağmalarını insanı şaşırtacak bir insanlık yürüyüşü biçiminde yapa bilir!

 Yüzleşme dedi Rakel; acaba şehrimiz Tekirdağ’da onlarca yıl önce takılmış artık düşecek durumda olan tabelalar, klimalar ile yüzleşip bunları kaldırtabilme girişimleri yapıyor muyuz? Yetmeyen caddelerimizi, kaldırımlarımızı, oyun parklarımızı yeterli hale getirme yüzleşmeleri yapabiliyor muyuz? Toplumu denetlemek, toplumu daha iyi vatandaş olma yolunda ilerletecek öncü memurlarımız; maliyecilerimiz, belediyecilerimiz, imamlarımız, öğretmenlerimiz, doktorlarımız, hemşirelerimiz kendi soylu vicdanları ile yüzleşe biliyorlar mı? Yüzleştik mi?

 Nurlu yüzlerin ışığı o kadar kuvvetli ki gözümüzü kamaştırıyor. Sesleri o kadar gür ve ulvi ki kulaklarımızı sağır etmiş durumda. Yüzleşmek nedir? Diye bir sürü sessiz beden işareti görüyorum. Yüzleşmek nedir? Karnın doydu mu, senden de altta, daha altta inleyenler, kaybetmişler varsa; DEĞMEN BENİM GAMLI KEYFİME.

 En iyi yaptığımız yüzleşme, kaybedenleri, mahcup olanları, içeri atılanları görünce, kendi kendimizle yüzleşip; “ oh be, aklını kullanamadı deyyuslar, şimdi çeksinler kendi iplerini” diyerek yapıyoruz. Çekilen ipin diğer ucu bizim ayağımıza, soylu bedenimize ve içi harika bilgilerle dolu olan heybetli başımıza doğru yükseliyor.

 Hükümet Caddesindeki ambulansın sirenleri ortalığı inletiyor. Verdiği mesaj; "her an ölebilecek  hastayı hastaneye yetiştirmem lazım, bir an önce araçlarınızı kenara çekin.”

 Ambulansın sirenleri bunları anlatıyor ama kenarlarda araç dolu. Ve trafik felç durumda! Ambulans sirenleri ile ortalığı inletiyor. Ama bu gerçek ile yüzleşecek tek bir soylu yönetici yok!

 Orta Cami taş mimarisi, yaşlı çam ağaçları ile bu dünyadan göç etmiş insanı uğurlama duaları ile meşgul. Ve bu uğurlama da trafiği aksatan şehir trafiğine, hastaneye yetişecek hastaya çare olacak ve kendi kendimizle yüzleşecek bir uygulama değil.

 Yeni araç alımları heyecanı ile yüzleşirken, yeni yolların, parkların yapılması ile yüzleşmiyoruz. Yeni borçlar, yeni icralar, yeni yıkımlar ve intiharlar ile karşı karşıya gelirken de YÜZLEŞE MİYORUZ.

 Dostlarım, o kadar yüzsüz olduk ki artık yüzümüz yok. Bazen korkuyorum; benim güzel ülkem yüzünü, yüzlerini kaybediyor mu diye!

 Güven Serin